vandaag weer een update van jullie twee favoriete Australië-gangers (dat zijn Rick en Rowin, even voor de duidelijkheid). We leven nog steeds, en zijn net terug gekomen uit het paradijs genaamd the
Whitsunday islands! Vanuit Agnes Water hebben we de bus gepakt naar Airlie Beach (9 uur lang stil zitten!). Airlie is de uitvalsbasis voor tochten naar de Whitsunday Islands en verder is er niet zo
veel te beleven in het kleine dorpje.
Op onze eerste dag hebben we meteen een boottocht gemaakt. We hadden gekozen voor een dagtocht met Thundercat. Dit is een enorme omgebouwde Catamaran waar 2 enorme motoren op geïnstalleerd waren.
De boot ging dus best wel hard! Binnen een uur waren we al op onze eerste bestemming: Whitehaven Beach. Dit is een schitterend, 7 km lang strand van hagelwit zand. Het bestaat voor 98% uit silica.
Het zand is zo fijn dat NASA hier eens per jaar zand kom halen om er lenzen van te maken. Ook is hier een uitkijkpunt (Hill Inlet lookout) waar je spectaculair uitzicht hebt over het hele strand
(zie foto's, ja het staat er echt, de foto's staan eindelijk online!) Daarna zijn we weer op onze rode snelheidsduivel (Thundercat) gestapt en zijn we naar Manta Ray Bay gevaren, dat deel is van
Hook Island. Hier zijn we gaan snorkelen en hebben we hoi gezegd tegen George: een nieuwsgierige, vriendelijke, 60 kg wegende maori-brasem (oftewel, bakbeest-vis). Jullie zullen hem wel makkelijk
herkennen in de foto's. Onze gidsen hadden vissenvoer meegenomen waardoor er enorme aantallen gekleurde vissen om je hoofd heen gingen zwemmen. Het was soms net een vis-tornado om je heen, super
cool! Na deze super ervaring zijn we doorgevaren naar de Langford Sandbar, een zandbank bij Langford Island. Hier hebben we nog een beetje kunnen snorkelen en zijn we samen op schelpenjacht gegaan.
Hopelijk overleven ze de rest van de reis en kunnen we deze in Nederland aan jullie laten zien! Daarna was het alweer tijd om terug te varen naar Airlie.
Op de tweede dag hebben we een wandelroute gelopen door de jungle naar het Honeyeater uitkijkpunt. Honeyeaters zijn hele mooie gekleurde vogeltjes, waarvan er veel rondom het uitkijkpunt zouden
moeten vliegen. Wij hebben er in totaal 0 gespot, ook al hebben we een goeie 3 uur gewandeld. Desondanks was het uitzicht schitterend, maar deze foto's laten nog even op zich wachten.
Verder hebben we nog besloten om onze reis iets aan te passen. We gaan Perth niet meer meepakken (het is ook een van de meest afgelegen steden van de hele wereld). Dit hebben we gedaan omdat er in
Perth niet superveel te doen is, maar in de omgeving wel. Aangezien wij geen auto kunnen huren (geen internationaal rijbewijs) zou het heel duur worden om allemaal tours te boeken vanuit Perth. Wel
hebben we besloten om Adelaide mee te pikken. De planning is nu dus als volgt: Airlie Beach - Cairns - Alice Springs - Uluru - Darwin - Adelaide - Melbourne - Sydney - Brisbane - thuis op 14
oktober!
Weer een update. Ze volgen nu allemaal snel achter elkaar, maar dat kom omdat we nu dus eindelijk een keer WiFi hebben. Vanuit Noosa hebben we 9 uur lang in de bus gezeten en zijn we naar Agnes
Water afgereisd. Dit dorpje ligt tussen Noosa en Airlie Beach in (onze volgende bestemming), en we hebben het daarom meer als rustplaats gebruikt tussen het reizen door. Agnes Water is maar een
klein plaatsje en het enige wat in de buurt ligt is 'The town of 1770', waar kapitein Thomas Cook voor de 2e keer aan land kwam op Australië in ... het jaar 1770. Verder is Agnes Water het meest
noordelijke surfersdorpje, want als je noordelijker reist worden kwallen, haaien en vooral zoutwaterkrokodillen een probleempje. We hebben daarom nog een keer surfles gepakt en ons eerste
surf-certificaat binnengesleept! Ook hebben we een hele coole foto van Rowin op haar surfplank, maar kunnen we dus pas met jullie delen als we een computer gevonden hebben.
Naast surfen staat Agnes Water nog om 1 ding bekend: Scooterroo. Dit is een 3 uur durende motortrip op omgebouwde choppers (de echte Amerikaanse bakbeesten). Natuurlijk inclusief leren jack met
vlammen en bijbehorende motorprint. Dit leek ons super vet en hebben we natuurlijk dan ook meteen geboekt. We mochten van tevoren nog een paar oefenrondjes rijden, en daarna kregen we ons pak en
motor. Rowin kreeg een mooi roze leren jas met vlammen, en een zwarte motor met vlammen. Die van Rick was precies andersom, een zwarte leren jas met vlammen en ... een knalroze motor! (Foto's komen
dus weer later). De tour was echt geweldig en we hebben heel veel kangoeroes gezien in de natuur. Het voelt een beetje als solex rijden, maar dan gaan ze 70 km/uur en zien ze er iets stoerder uit,
echt heel gaaf!
Na onze motortour vonden we het weer tijd om door te rijden, want er is verder gewoon helemaal niks te beleven in het dorpje. Daarom zitten we nu in de 9 uur durende busrit naar Airlie Beach. Vanaf
daar gaan we morgen een daguitstapje maken op de Whitsundays, maar dat is weer een verhaal voor een nieuwe blog!
Haaaaai iedereen, zoals beloofd een apart verhaal over Fraser Island
(aboriginals noemen het K'gari). We zijn met een tour van Dropbear Adventures mee gegaan en de gids weet echt alles van het eiland.
De trip begon al goed: halverwege stopte de motor van onze 4WD (jeep) ermee en moesten we een uur wachten op een nieuwe... Het weer was gelukkig heerlijk en we hadden een frisbee bij, dus die
hebben we gebruikt om de tijd te doden.
Vervolgens door naar de ferry en het eiland op! Nadat we onze spullen gedropt hadden in het kamp (2 persoons tenten en algemene ruimte), reden we door naar Lake Wabby. Een groen meer, tussen
duinen. Het verhaal gaat dat er vroeger een aboriginal man was die het meer zo goed veilig kon houden voor de stam, dat de goden hem een plek als geest hadden aangeboden. Hij moest tot zijn middel
in het meer gaan staan, en toen veranderde zijn onderste helft in een vis. Iedereen die het meer op wat voor manier dan ook onteerd, wordt door deze geest naar de bodem getrokken. Vandaar dat de
aboriginals die op het eiland wonen nog steeds niet in Lake Wabby zwemmen. Wij zijn er echter gewoon ingesprongen, en hebben genoten van het heerlijke water. We zijn toen ook nog naar het
uitkijkpunt gelopen, en dat was schitterend (foto's komen nog).
Dag 2 begon heel goed: om 6 uur opstaan om de zonsopgang te zien. Na het ontbijt waren er kleine vliegtuigen op het strand. K'gari en een strand in Schotland zijn de enige plekken op de wereld
waarop je met een vliegtuig mag opstijgen en landen op het strand. Die kans konden we natuurlijk niet laten liggen, en de vlucht was echt geweldig! We konden zelfs een baby-walvis zien zwemmen met
zijn mama. Na de vlucht zijn we zo ver mogelijk naar het noorden van het eiland gereden als we konden, naar de champagne pools. Dit zijn rotsformaties die dichtbij het strand liggen, en inkomende
golven schuimen. Daardoor lijkt de rots gevuld met champagne, super vet! Daarna zijn we naar Indian head (Tuckee) gereden. Deze klif heeft een gruwelijke geschiedenis, die ook te maken heeft met de
naam Fraser Island:
Kapitein Fraser liet schepen zinken voor mensen, zodat ze geld konden innen van de verzekering. Dit keer voer hij net voorbij het eiland toen hij weer een schip liet zinken en samen met de
bemanning en zijn vrouw Eliza en genoeg provisie voor 4 maanden landde ze veilig op het eiland. Aboriginals kwamen vragen of ze hulp nodig hadden, maar dit sloegen ze af. De helft van de bemanning
(8 man) ging door naar Brisbane om hulp te halen. Omdat ze wisten van de provisie, had de reddingsmissie geen haast. Na 10 maanden kwam de missie pas op gang. Ondertussen, op het eiland, gingen er
steeds meer mensen dood van de honger, waaronder kapitein Fraser. De aboriginals kwamen nogmaals hun hulp aanbieden en dit keer namen de overgebleven 4 mannen en Eliza het wel aan. Ze werden
opgenomen in de stam en zo overleefde ze deze lange tijd. Uiteindelijk zijn ze opgehaald en veilig naar Brisbane gebracht. Eliza besloot om een verhaal te schrijven over het eiland en de behulpzame
aboriginals, alleen het boek sloeg niet aan. Niemand wilde een verhaal lezen over behulpzame zwarte mensen. Dus Eliza schreef 2 nieuwe versies, waarin ze vertelde dat ze gevangen was genomen door
de aboriginals en gebruikt was als slaven. Dit verhaal sloeg wel aan en als herdenking aan kapitein Fraser, kreeg het eiland de naam Fraser Island.
Verder was er ook veel bos op het eiland en houthakken zorgde voor werk. De witte mensen gingen naar het eiland om hout te halen, maar de aboriginals vochten terug om het eiland te behouden. Samen
met het verhaal van Eliza, besloot de regering van Queensland om alle aboriginals te vermoorden op het eiland. Dit deden ze door strategisch alle 300 aboriginals naar 1 punt op het eiland te
brengen: Indian Head, de klif. Daar zijn ze 1 voor 1 vanaf geduwd en dus verdronken. Mocht iemand de val overleven, dan werd diegene dood geschoten met een geweer.
Dus dat is echt een heel heftig verhaal bij een ontzettend mooie plek. Vanaf de klif kun je langs het strand kijken en we hebben zelfs schildpadden, walvissen, haaien en roggen gezien. Toch geeft
de plek je wel rillingen als je aan dat verhaal denkt.
Toen zijn we weer verder gereden naar de Maheno, een schipwrak dat aan de kust ligt. Dit was ooit het een na snelste passagiersschip op de wereld (alleen de Titanic was sneller). Het schip was
gestrand gedurende een storm en later gebombardeerd door het Australische leger als oefening voor de tweede wereldoorlog. Het ziet er dus niet bepaalt meer zo uit als toen het nog rondvoer, maar
het maakt nog steeds indruk! Daarna zijn we naar Eli Creek gereden. Dit is een beekje dat 11 kilometer in het eiland begint. Al het regenwater dat op het grofweg 120x40 km grote eiland valt komt
namelijk samen in een ondergrondse waterbron. Het regenwater doet daar 400 jaar over en is daarom enorm lang gefilterd en super schoon. Al dit water moet ergens weer het eiland uit, en dat gebeurt
via beekjes zoals Eli Creek. Je kan daar heerlijk in het beekje gaan liggen en je word vanzelf naar zee vervoerd, heerlijk! Hier hebben we ook filmpjes van gemaakt, maar deze zullen we voor jullie
bewaren tot als we thuis zijn ;) In de avond hebben we naar de sterren gekeken, aangezien er geen lichtvervuiling is kun je de Melkweg en alle sterren enorm goed zien! Onze gids had een laser, en
zo hebben we verschillende sterrenbeelden gezien en bij behorende verhalen gehoord. Ook was er nog iets magisch. Als je de moonwalk doet op het strand, en je dus eigenlijk gewoon zand verplaatst
dichtbij zee, dan kan je kleine lichtjes zien in het zand. De lichtjes zijn Glow-in-the-dark plankton, dat licht absorberen gedurende de dag en dit binnen een paar seconden laten zien wanneer ze in
het donker uit het zand komen. Het ziet er echt schitterend uit!
Op dag 3 zijn we heel vroeg naar Lake Mckenzie gegaan, het mooiste meer op het eiland. Er zit aluminium in de bodem, en dat trekt al het vuil uit het water. Hierdoor is het meer super helder en
schitterend. Over 100 jaar zal al het aluminium gereageerd hebben, en wordt het meer groenig. Wij hadden gezorgd dat we om 7:15 in de auto zaten, waardoor we rond 8:30 bij het meer waren. Maar goed
ook, want om 9:30 komende de andere tours opdagen en dan heb je binnen een paar minuten 300 man in het meer. Omdat we zo vroeg waren, hadden wij het hele meer voor onszelf! Vervolgens zijn we naar
central station geweest, wat het kloppende hart van het eiland was gedurende de tijd dat er veel bomen werden gekapt op het eiland. Alle bomen werden via treintjes getransporteerd op het eiland, en
kwamen samen bij central station om vervolgens van het eiland af gevoerd te worden. Hier hebben we een rondwandeling gedaan, en toen was het alweer tijd om terug te gaan richting Noosa. Op de
terugweg heeft Rowin nog over Rainbow Beach mogen rijden, wat vele mooie foto's heeft opgeleverd (maar die volgen later).
We weten dat de laatste update alweer veel te lang geleden is. Nu hebben we eindelijk tijd en fatsoenlijke WiFi (heel belangrijk). Helaas zijn we nog geen computer tegen gekomen en zullen de foto's
dus nog even op zich laten wachten (geen idee hoe lang)... Sorry!
Zoals we al gezegd hadden, onze eerste stop was Noosa. Geweldig plaatsje: surfersdorpje met chille mensen en mooie stranden en nationale parken. Wat doe je dan dus als eerst: surfles nemen. Wat was
dat leuk! Voor Rick was het de allereerste keer en hij kon al bij de eerste golf op zijn board staan. Natuurtalent! Rowin had al 1 keer eerder les gehad, en kon ook meteen staan. De les duurde zo'n
3 uur en we hebben veel golven gepakt. Maar dat was niet genoeg voor deze twee waterratten. Ons hostel (Flashpackers) 'verhuurde' gratis surfplanken en daar hebben wij 's middags gebruik van
gemaakt! Lekker de hele dag gesurfd.
Hierna zijn we 3 dagen naar Fraser Island gegaan. Hierover gaan we een aparte blog schrijven, want daar hebben we heel veel verhalen over!
Na Fraser kwamen we weer terug in Noosa en hadden we nog 1 volle dag te besteden. Deze hebben we gevuld met een wandeling door het nationale park, de 'coastal walk'. Deze ging via een pad helemaal
langs de kliffen en baaien van kust op weg naar Hell's Gate. Dit is een steile klif met een heel mooi uitzicht over alle delen van Noosa. Onderweg hebben we wat walvissen gezien en hebben we lekker
gepicknickt op de rotsen bij de zee. Heerlijk! Aan het einde van de dag, zijn we nog naar een lookout gelopen, zodat we de zonsondergang konden zien. Dit was fantastisch met de Noosa River en de
zee!
Vanuit Noosa gaat onze reis door naar Agnes Water (9 uur bussen)...
We updaten snel over Fraser en Agnes. De foto's volgen later...
We weten dat het al een heel tijdje geleden is dat we iets geschreven hebben. We hebben het enorm druk gehad, want we hadden ons laatste weekje in Brisbane.
Gelukkig hebben we beide onze projecten afgerond. Zowel onze presentaties als onze verslagen zijn af! Joepie! :)
Rowin's eerste project heeft ze kunnen afronden. Het kleuren van het peptide is gelukt. Helaas had ze geen tijd meer om het peptide daadwerkelijk op cellen te testen. Maar ze heeft genoeg data en
dus bewijs dat het toch is gelukt. Haar tweede project is een ander verhaal. Helaas ging dat niet zo soepel en ze heeft het dus niet kunnen afmaken tot zo ver dat ze hoopte. Toch heeft ze wel een
verslag geschreven, want het werk heeft ze toch gedaan...
Rick's project is ook helemaal geslaagd. Het is nu mogelijk om hydrogels te printen, wat voor Rick's project nog niet mogelijk was. Iemand anders gaat er nu mee verder om de gels te verbeteren. Dus
dat krijgt nog een vervolg.
Verder hebben we op zaterdag een afscheidsfeestje gegeven. Zowel mensen van Rowin's uni als van Rick's uni waren aanwezig. Een super gezellige boel! We hadden jello-shots, rummibeertjes en sangria
gemaakt. Jello-shots zijn gelatine met een beetje drank er in. Rummibeertjes zijn gummibeertjes(snoepjes) die hebben gelegen in rum en dus wat rum opnemen. En sangria kent iedereen wel toch? Helaas
zijn alle foto's die we gemaakt hebben nogal bewogen.. Zowel door de toestand van de mensen op de foto als degene die de foto maakte... Was dus een goed feestje! Je kunt je dus voorstellen dat we
zondag niet veel hebben gedaan. De beste manier om je zonnige zondag met brak hoofd door te brengen, is op Southbank in je zwembroek! Gelukkig hebben we alleen maar positieve reacties van onze
gasten gehad, ondanks dat zij ook geen hoofdpijn-loze zondag hadden...
Dit weekend gaat het dan echt beginnen: onze reis. Morgen stappen we op de Greyhound bus naar Noosa, waar we ongeveer 3 uurtjes over zullen doen. Onze blog zal voortaan op wat meer willekeurige
tijden ge-update worden, aangezien we nu niet altijd bij een computer kunnen om foto's te posten. We proberen onze verhalen zo vaak mogelijk te schrijven, want dat kan gelukkig gewoon via onze
telefoons.
Vandaag hebben we een heleboel te vertellen. We zullen beginnen bij onze projecten. Voor Rick was laatst eindelijk een belangrijk stofje binnengekomen: een van de foto-initiatoren. Deze bleek uit
de eerste testjes veel makkelijker te werken dan de andere waar hij al mee gewerkt had, en dus had Rick besloten om nu gels te printen met deze nieuwe foto-initiator. Eigenlijk een beetje
onverwacht bleek deze het super goed te doen!
Wel is er weer een ander apparaat
kapot gegaan, dus komende week mag Rick de hele tijd reizen tussen de verschillende campussen van de universiteit om zijn samples heen en weer te brengen, maar het ziet er allemaal wel goed uit
dus
Rowin heeft de eerste helf van de week vooral aan haar 2e project gewerkt. Dit ziet er tot nu toe ook goed uit. Het wordt nog even afwachten om te zien hoe ver ze er mee gaat komen, maarja wie doet
er nu 2 projecten in één stage
Haar eigenlijke project stond deze week een
beetje stil, omdat haar begeleider ziek is (koorts). Als het goed is, is hij er komende week weer en kan dat project afgerond worden! Kortom, de stages zijn bijna klaar en het gaat dus heel goed!
Dan nu het hoogtepunt van de week: weekend! Op zaterdag stond de wekker om 6 uur (eigenlijk moesten we toen al haasten), want om 7 uur vertrok de trein. Na een uur treinen, een uur wachten en
daarna een uur op de ferrie kwamen we rond 10 uur aan op North Stradbroke Island (Straddie!). De rivier die door Brisbane stroomt komt bij de oceaan uit en in de baai die daarbij onstaat liggen
enkele eilanden, waaronder Straddie. Het eiland bestaat vooral uit natuur, en heeft 3 dorpjes: Dunwich, Amity Point en Point Lookout. De ferry komt aan in Dunwich, waarna we onze reis wilden
beginnen door te fietsen naar Point Lookout. Echter waren we op het begin even verdwaald, want Dunwich bleek iets kleiner te zijn dan gedacht. We waren er al helemaal doorheen gefietst binnen 5
minuten op zoek naar de hoofdweg. We werden meteen geholpen door een vriendelijke voorbijganger (Australiërs komen altijd meteen hulp aanbieden als je ook maar een beetje verdwaald lijkt) en die
vertelde ons dat we al op de hoofdweg zaten, en dus gewoon door konden fietsen
We hadden
gelezen dat de weg niet helemaal vlak zou zijn, en dat we 'geleidelijk aan' omhoog zouden moeten fietsen. Onze betekenis van 'geleideijk aan' blijkt toch wat anders te zijn dan de Australische
definitie. Drie heuvels verder (waarbij we al onze versnellingen alweer getest hadden), kwamen we aan bij Myora Springs. Dit is een waterbron die begroed is met mangrove en andere exotische bomen
(zie foto!). Dit was een heilige plek voor aboriginals en hebben we nog wat extra informatie gelezen over hoe dat de aboriginals leefden op het eiland. Toen zijn deze 2 dappere Nederlanders weer op
hun fietsjes gestapt op weg naar de volgende berg. Na 20 vermoeiende kilometers kwamen we eindelijk aan bij Point Lookout. Zoals de plaatsnaam al doet vermoeden ligt het dorpje ietsje hoger dan de
rest van het eiland (vandaar de 'geleidelijke' klim). Het eerste wat we gedaan hebben is uitrusten en lunchen op het strand, heerlijk!
We hadden in onze informatieboekjes gelezen over de North Gorge Walk, een wandeling langs de kliffen van Point Lookout aan de oceaan. De aanwijzende bordjes voor de wandeling ontbraken en tijdens
onze zoektocht naar het beginpunt zijn we uitgekomen bij South Gorge, ook mooi! Hier kon je zelfs in de gorge (een gorge is een inham in een klif) zelf staan, Hierdoor kan je extra mooi zien hoe
dat de golven op de rotsen stukslaan. Vanwege de hard wind en onrustige zee (er was zelfs een rode vlag) was dit extra cool. Ook was er vanaf South Gorge een schitterend uitzicht op het strand. We
zijn zelfs een beetje illegaal op de rotsen geklommen naast South Gorge voor een beter uitzicht. Terwijl we op de rotsen stonden zagen we ineens het wandelpad van de North Gorge Walk, en met onze
detective skills hebben we het beginpunt gevonden.
Het wandelpad was helemaal gemaakt van planken en dus heel makkelijk om over te lopen. Het eerste wat we tegenkamen was het Whale Blowhole Rock. Dit is een steenformatie, die wanneer er water
doorheen stroomt, precies het geluid namaakt van een spuitgat van een walvis. Toen we terug naar boven liepen zagen we een vrouw een hele vreemde positie aannemen voor het maken van een foto. Rick
dacht in eerste instantie zelfs dat ze een selfie aan het maken was, maar haar camera de verkeerde kant op hield. Ze bleek niet zo dom te zijn, want ze stond foto's te maken van een kangoeroe en
een walibi! Dus toen hebben wij snel onze camera te voorschijn getoverd en ook maar foto;s gemaakt! Deze goudkleurige soort walibi's komt alleen voor op Straddie voor en zijn best wel verlegen, dus
we hebben heel veel geluk gehad. Om het hoekje kwamen we een kangoeroe tegen met een baby (Joey genaamd in Australië). De Joey kwam net uit de buidel en ging samen met zijn mama gras eten. Dit
gebeurde allemaal recht voor onze neus, op 2 á 3 meter afstand!
Toen zijn we door
de mooie Gorge heen gelopen en aan het einde mocht je legaal op de rotsen klimmen. Terwijl we van het uitzicht aan het genieten waren, bleek er meer dan alleen golven in de zee te zitten: een hele
groep dolfijnen was aan het jagen vlak voor de rots! Hier hebben we een tijdje naar deze mooie dieren zitten kijken, toen er plotseling ook een walvisstaart te zien was. Een kleine walvis was ook
op komen dagen! Daarna hebben we onze wandeling afgerond en was het tijd om onze 20 kilometer weer terug te fietsen naar Dunwich. De terugweg was nog zwaarder dan de heenweg... dus we hebben
onszelf in Dunwich getrakteerd op een ijsje.
Daarna hadden we weer een 3 uur durende terugreis op het programma staan. Uiteindelijk in Brisbane aangekomen hebben we onze dag afgesloten met een lekkere fish and chips, (want we hadden echt geen
puf meer om te koken).
Op zondag hebben we heerlijk uitgeslapen en hebben we het rustig aan gedaan. In Son was er nog een feestje gaande, dus hebben we zodra we wakker waren nog even contact gezocht met het thuis front.
Het was heel leuk om iedereen weer een keer te spreken, in welke staat dan ook
Vervolgens zijn we nog wat laatste ingrediënten in gaan slaan voor het verjaardagsfeest/pizzafeest van twee collega's van Rick. Ze hadden de steenoven afgehuurd die in een parkje in de buurt
staat. Ook hadden ze gezorgd voor het deeg, zodat wij alleen maar toppings mee hoefden te nemen. We hebben dus lekker van 2 tot 6 pizza's gebakken, gelachen, bier gedronken en ons gewoon vooral
vermaakt! We hebben ons zelfs zo vermaakt, dat we helemaal vergeten zijn om tussendoor foto's te maken. Dus helaas kunnen we jullie geen sfeer impressie geven. We zullen proberen ons de volgende
keer iets minder te vermaken zodat we jullie kunnen voorzien van foto's
Heel veel liefs vanuit het nog steeds zonnige Brisbane,
Weer een wekelijkse update vanuit Brisbane. Het is nog steeds lekker zonnig, maar dat is niet het meest interessante wat we deze week te vertellen hebben.
We beginnen met de projecten, zoals gewoonlijk:
Rick heeft nieuwe hydrogels gemaakt met een nieuwe stof (foto-initiator). Daardoor kan hij nu allerlei mechanische testen doen. Deze testen zijn om te kijken of de gel genoeg kracht kan absorberen,
zoals kraakbeen doet in het menselijk lichaam. Dit is dus belangrijk voor Rick zijn project. Hij heeft nu 2 verschillende gels, met 2 verschillende foto-initiatoren, en kan dus nu vergelijken en
kijken welke het beste is. De hele komende week zal voor Rick gevuld worden met nog meer van dit soort mechanische testen. Druk, druk, druk....
Rowin heeft haar peptide helemaal gevouwen, het enige wat ze nu nog moet doen is het kleuren ervan. Dat komt komende week. Het testen van het peptide komt ook nog, zodat Rowin zeker weet dat het
peptide werkt op zenuwcellen. Ook heeft haar begeleider een tweede project voor haar bedacht. Ze gaat nog een ander peptide (uit slangengif) maken met behulp van dezelfde chemie en technieken. Die
gaat ze dan uiteindelijk ook testen op zenuwcellen. Het idee van het nieuwe project is dus hetzelfde als het oude project, behalve het kleuren van het peptide. Dit tweede project zorgt alleen wel
voor heel wat extra werk zo in de laatste 3 weken.. Zo moet er een apart verslag van worden geschreven. dus ook Rowin zal het druk krijgen komende week.
Omdat we het beide zo druk gaan krijgen, hebben we onszelf dit weekend een soort vakantie gegund. Vrijdagavond zijn we rond een uur of 5 naar de Eat Street Markets gegaan. Dat is een markt aan het
water met allerlei eet-kraampjes. Ze hebben er echt alles! Italiaanse pizza en pasta, Spaanse paella, Grieks, Braziliaans, Thais, Indisch en nog veel meer… Ook allerlei dingen om te drinken, zoals
cocktails, koffies, bier en ijsthee. Wij hebben vanalles een beetje gegeten, allemaal kleine hapjes. Het toetje was echt geweldig: cronut. Dit is een combinatie tussen een croissant en een donut,
in de vorm van een ijshoorntje met daarin caramel/chocolade ijs. Jammie
Ook was
er een bandje aan het spelen, dus het was erg gezellig! Toen we klaar waren met ons ‘diner’, zijn we terug gegaan naar South Bank om een lekkere sangria te drinken en daarna naar de bios te gaan
(Star Trek). Een super geslaagde vrijdagavond dus!
Zaterdag hadden we ook leuke plannen en die begonnen met een BBQ-lunch in een parkje in West End. Soo (collega van Rowin) gaat weg van de uni en had gevraagd of mensen zin hadden om een BBQ-lunch
te doen. Wij hadden allemaal eten mee genomen en hebben dus met heel wat man heerlijk gegeten. Na deze heerlijke, vullende lunch zijn we met onze huisbaas en haar man gaan schaatsen. Onze
huisbaas/onderbuur was ook jarig en wilde graag gaan schaatsen voor haar verjaardag. En wij hadden al lang niet meer geschaatst en vonden dit dus een erg leuk idee. We hebben ons uitstekend
vermaakt op de ijsbaan. Rick heeft zelfs achteruit leren schaatsen (Rowin kon dat al). Onze huisbaas was erg onder de indruk van onze schaatskunsten… s’ Avonds hebben we nog met andere huisgenoten
erbij rond een kampvuur gezeten en lekker wat gedronken en gegeten.
Zondag zijn we naar Mount Coo Tha gefietst en hebben we een wandeling gemaakt op de berg. De paden zijn redelijk duidelijk en op de meeste kruisingen staan bordjes. Maar natuurlijk hebben wij het
voor elkaar gekregen om ergens een verkeerde afslag te pakken en toen stonden we aan de andere kant van de berg, dan waar we onze fietsen hadden geparkeerd.. Gelukkig was het pad terug vrij simpel
te vinden, alhoewel het wel stijl/heuvelachtig was. Het was prima weer, dus het was helemaal niet erg om wat extra kilometers te wandelen. We hadden lekkere picknick spullen meegenomen, dus omkomen
van de honger deden we ook al niet
Uiteindelijk kwamen we weer bij onze fietsen uit, zonder
enige verdere problemen en zijn we gewoon weer naar huis gefietst. Terug was lekker bergaf, dus dat ging flink hard! Onze zondag gaan we eindigen met…… het overgebleven vlees van de BBQ.. Ook
jammie!
Dus veel BBQ dit weekend, veel buiten geweest, kortom: heerlijk! Alsof het al vakantie is
Nog maar 2.5 week en dan gaan we op weg naar Noosa voor ons eerste reisavontuur! Wij kijken er beide erg naar uit.
Weer een update vanuit het hele winterse Brisbane (minimaal 22 graden). Onze projecten gaan nog steeds de goede kant op. Nog maar 3 weekjes en dan is het alweer zo ver. Pfff, dat schiet op. De
stress begint er heeeeel langzaam in te sluipen, maar aan de andere kant is er zoveel leuks te doen dat er geen tijd is voor stress..
Deze week hebben we voorbereidend huiswerk gedaan voor de nieuwe bioscoopfilm van Star Trek. Rowin heeft de eerste twee films namelijk nog niet gezien. Ofja, nu alleen de tweede film nog.
Vrijdagavond is Rowin wat gaan drinken met wat meiden van de uni en hebben ze gezellig een serie gekeken (Miss Fisher's Murder Mysteries). Dit was als voorbereiding op zondag (uitleg volgt nog).
Zaterdag zijn we met zijn tweeën naar de XXXX Brewery geweest, een bierbrouwerij. XXXX is het bekendste biermerk van Australië en hebben dus een brouwerij midden in Brisbane. Hier hebben we een
tour gedaan van 1,5 uur, met achteraf een bierproeverij. Erg leuk! We zijn wel een paar leukje weetjes te weten gekomen:
1. Er was vroeger bier voor zwangere vrouwen om de pijn te verlichten, genaamd Carbine Invalid.
2. Bier uit een houten fust smaakt anders (veel lekkerder) dan uit een metalen fust. Er zit minder koolzuurgas in omdat het hout bewerkt is met een soort was, wat reageert met het koolzuurgas en
daardoor de smaak van het bier veranderdt.
3. Werkers van de brouwerij kregen vroeger veel gratis bier (2 als 'morning tea', 2 bij de lunch en 2 na werktijd). Sommige werkers vonden dit niet genoeg en verfde glazen flessen van binnen wit,
zodat het leek alsof er melk in zat en deden er dan bier in om zo de hele dag bier te kunnen drinken.
4. Om een silo bier (1000 hectoliter) leeg te drinken dmv iedere dag een six-pack, ben je 240 jaar bezig. (De gids liet ons het aantal jaar raden, en Rick zat er het dichst bij waardoor hij gratis
bier had gewonnen, hoe kan het ook anders...)
5. Ze gebruiken nog steeds dezelfde gist als ze mee begonnen zijn in 1924. Ze hebben dit zelfs op 3 verschillende plekken in de wereld opgeslagen voor als er iets gebeurd met de brouwerij in
Brisbane, dat ze dan nog alltijd reserve gist hebben. Gist zorgt namelijk voor de specifieke smaak van het bier.
Het was dus een geslaagde middag. En de middag werd nog beter, toen bleek dat wij de laatste tour waren en dus het fust mee op mochten maken. Ze hadden namelijk een houten fust open gemaakt en die
kun je open niet bewaren. Dat betekende nog meer gratis bier. Het is echt genieten om met 27 graden buiten, gratis koud getapt bier uit een houten fust te drinken. Perfecte weekenddag! Om de dag
helemaal compleet te maken, zijn we achteraf nog met twee andere mensen van de tour een biertje gaan drinken in West End.
Toen was het zondagochten 7:00 en ging Rick zijn wekker... Rick ging met zijn uni vrienden weer een poging doen tot vissen. Dit keer op Bribie Island. Het weer was perfect, de BBQ stond aan (met
vlees er op) en het bier stond koud, nu alleen de vis nog. Die kwam helaas niet. Dus de poging van Rick om zijn persoonlijke visvangst record te verbeteren (groter dan 10 cm) is dus finaal mislukt.
De 4 heren hebben op de hele dag welgeteld 2 vissen gevangen.. Gelukkig was het wel heel erg gezellig met alle potjes voetbal die ze gespeeld hebben.
Rowin's wekker ging wat later, want die had met wat meiden van de uni afgesproken bij de Botanical Gardens, waar een markt was met het thema: Miss Fisher's Murder Mysteries. Vandaar dat ze vrijdag
met dezelfde meiden die serie had gekeken. De serie speelt zich af in de jaren '20 in Melbourne. Tijdens de markt waren er veel mensen gekleed in jaren '20 stijl en speelde er een band jazz muziek.
Het leek wel alsof ze in de film 'The Great Gatsby' waren beland. Ook hadden ze een salon die 'make over's deed en gratis kapsels uit de jaren '20 maakte. Verder heeft Rowin ook een half uur
dansles (swing dance) gevolgd en hebben we lekker geluncht in de stad.
Dat was weer al het leuks voor deze week! Veel liefs uit Brisbane
