Onze trip vanaf Cairns naar Alice Springs liep wat anders dan verwacht. Ons vliegtuig bleek namelijk kapot te zijn (geen zorgen, was al voordat we zijn ingestapt). Dus zijn we van Cairns naar Uluru gevlogen (ja ze hebben er gewoon een vliegveld vlakbij gebouwd). Vanaf daar konden we overstappen op een vliegtuig naar Alice springs, waardoor we ongeveer een uur later waren. In Alice zelf is de lucht heel droog, anders dan je gewend bent als het warm is in NL of ergens anders in Australie. Het ruikt er daardoor overdag constant een beetje naar warm rubber in het dorp. Alice zelf heeft ongeveer 27.000 inwoners, waardoor het maar ietsje groter is als ons geliefde Schijndel (ong 23.000 mensen) en ongeveer 1,5 keer zo groot als ons fijne Son en Breugel (16.000). In Alice Springs woont al 12% van alle mensen die in het Red Centre/outback (de woestijn) woont. Ook is er een 'rivier', the Todd river. Het ziet eruit als een rivier op de kop, er loopt namelijk wel water onder het zandoppervlak maar niet erboven. Dit is zo bij de meeste 'rivieren' in de outback. Deze Todd river staat meer dan 11 maanden per jaar helemaal droog maar toch komen overstromingen relatief vaak voor, want als het regent dan regent het er ook goed. In Alice hebben ze jaarlijks een bootrace op de droge Todd river, waarbij ze de bodem van de boot eruit halen en je dus een soort Flintstone race krijgt. De botenrace is al 2 keer afgelast, door te veel water in de rivier, humor! Om het dorp wat beter te leren kennen zijn we naar Anzac Hill gelopen, een uitkijkpunt vlakbij het midden van de stad. Het is een ode aan alle soldaten die mee hebben gevochten in de oorlogen sinds de Europeanen in Aussi zijn gekomen. Om 6:24 pmging de zon onder met een prachtige sunset als gevolg, (zie foto's).

Verder hadden we nog één echte dag in Alice, en zijn we naar het Museum van Central Australia gegaan. Hier hebben we veel geleerd over het ontstaan van het heelal: zo is de big bang eigenlijk een big flash, aangezien er licht ontstond. Ook was alles uniform, waardoor er geen luchtgolven, oftewel geen geluid was. Zo leer je nog eens wat! Ook zijn we van alles over meteorieten en fossielen te weten gekomen. Door het droge klimaat van het Red Centre is er namelijk heel weinig erosie, en blijven meteorieten, inslagkraters en fossielen heel goed bewaard.

Verder is Alice Springs vooral bekend doordat de Flying Doctors hier vandaan komen, en daarom zijn we naar het museum van de Royal Flying Doctor Service gegaan! Het is rond 1930 opgezet door John Flynn, dat is de man die op het 20 dollar biljet staat. Voor de Flying Doctors waren er maar 2 dokters in gebieden van meerdere 100en km^2. Tegenwoordig is het mogelijk om meer dan 80% van het land te bereiken met de vliegtuigen, en worden er elke dag ongeveer 70 mensen geholpen! Heel indrukwekkend, ook door de vele voorbeelden die gegeven werden van mensen die ooit geholpen zijn.

Daarna zijn we doorgelopen naar het luchtvaartmuseum waar oude vliegtuigen van de Flying doctors te zien waren. Ook was er een speciaal vliegtuig voor Rowin, zie foto's! Daarna was het tijd om eens goed af te koelen bij het zwembad. De winter is hier pas een week afgelopen, maar de gemiddelde temperatuur is toch 30-35 graden. Na het tas inpakken zijn we vroeg naar bed gegaan, want de dag daarna begon onze 5 dagen tour van Alice naar Darwin, met onder andere Uluru, de Olga's en Kings Canyon!

Vanaf Alice Springs is het een goede 4 uur rijden naar Uluru met veelal rode ondergrond. Deze kleur ontstaat doordat het zand een hoog ijzergehalte heeft. Dit ijzer wordt door zuurstof geoxideerd en dus geroest, waardoor rood zand ontstaat! Verder is er veel vegetatie doordat onder de grond een van de grootste waterreservaten van de wereld ligt. Onderweg zijn we gestopt bij een kamelenboerderij, en hebben we een ritje gemaakt op Chrissy de kameel. Hele gave ervaring! De kamelen zijn groter dan je zou denken, en galopperen is pijnlijk. Vooral als man als je je voeten niet goed in de teugels hebt gezet.

Vervolgens zijn we verder gereden op Stuart Highway, vernoemt naar John Stuart die de route heeft gevonden tussen Darwin en Adelaide, dwars door de woestijn. Hij deed dit in opdracht van mr Todd (die van de rivier in Alice Springs) die hem omgerekend een miljoen dollar betaalde. Door de ontdekking van de nieuwe route kon Todd een telegramlijn aan laten leggen, die via Jakarta gekoppeld kon worden aan het internationale net, een aanzienlijke verbetering voor de communicatie van heel Aussi. De vrouw van Todd heette Alice, vandaar ook de naam Alice Springs. Na een paar goede uurtjes rijden kwamen we aan in Erldunda, het meest centraal gelegen plaatsje in Aussi.

Na een snelle lunch op het basiskamp zijn we direct naar Uluru gegaan. Eerste stop was het culture centre, waar we geleerd hebben over de locale aboriginals en hun connectie met Uluru. Daarna hebben we de base walk gedaan die rondom Uluru gaat: 9.2 km wandelroute, met een beetje cheaten door een stuk met de bus te doen. We zijn niet naar boven geklommen omdat het een heilige berg is voor de lokale Aboriginals. Je mag er wel op, maar ze hebben liever van niet. Wel hebben we champagne en crackers genuttigd bij een schitterende zonsondergang, waarbij Uluru veranderde van bruin naar extra fel rood (als je niet kleurenblind bent tenminste, anders is ie gewoon rood). Daarna gingen we terug naar het basiskamp voor avondeten, drankjes en spelletjes bij het kampvuur. We hadden onze #swags gekregen en een slaapzak, en hebben rondom het vuur geslapen, onder de sterren.

Voor dag 2 stond de wekker alweer vroeg,4:30in de ochtend.Om 5:30zaten we al in de bus en zijn we naar een uitzichtpunt gekeken vlakbij de volgende rotsformatie: de Olga's. Vanaf hier heb je schitterend uitzicht op Uluru, en de wolken om Uluru veranderde in bijna alle kleuren van de regenboog tijdens zonsopkomst (fotoooooo's!) Vervolgens zijn we daadwerkelijk naar de Olga's toe gegaan, en zijn we via de Valley of the Winds (de naam verklaart zichzelf, veel wind hier) naar het centrum van de Olga's geklommen. Van binnen is het net een paradijs, met waterbronnen en veel vegetatie en dieren. De klimmen die we soms moesten maken gaven ons weer eens duidelijk aan dat we super gelukkig moet zijn met onze wandelschoenen, want deze heb je hier in Aussi gewoon echt nodig!

Na onze ochtendwandeling was het tijd voor een goede lunch en een busrit van een paar uur zodat we naar ons nieuwe kamp konden gaan. Daar hebben we in de avond lekker bij het vuur gezeten met spelletjes en muziek. Ook hebben we echt Australische dampers gemaakt, wat bloem, water en suiker is. Voor wat extra's hadden we er bosbessen in gedaan. Je krijgt een soort brood als je dit laat bakken in een metalen bak met hete kolen erbovenop, jammie!

Op dag 3 stond de wekker alweer vroeg:5:30scherp.Om 6:30zaten we in de bus, op weg naar Kings Canyon, de derde rotsformatie van de tour. Dit is een canyon die ontstaan is door erosie met wind en water. We zijn onze wandeling begonnen met Heart Attack Hill: 500 steile treden om direct een goede klim te maken. De reden voor de naam: vooral in de zomermaanden is de berg een zware klim, vooral voor oude mensen. Er zijn daardoor genoeg mensen die een hartaanval hebben gekregen van het klimmen. Daarom is er ook een permanente telefoon bovenop de heuvel, zodat er meteen medische hulp gehaald kan worden indien nodig. Het was een goede cardio training om wakker te worden dus! Daarna hebben we verschillende uitkijkpunten bezocht, met schitterend uitzicht van de bergen en de canyon. Het gesteente waaruit de bergen bestaan is heel poreus, en kan daarom enorme hoeveelheden water opslaan. Daardoor zijn er veel planten en bomen, en af en toe zelfs kleine plassen. De meeste van deze plassen zijn tijdelijk, maar sommige zijn permanent, zoals de Garden of Eden die we bezocht hebben. In een kleine vallei tussen de rotsen staat het ineens bomvol met bomen en er is een klein riviertje dat uitloopt in een meertje. Ziet er heel rustig en indrukwekkend uit! Daarna doorgelopen naar andere kant van de canyon en we hebben ons staan vergapen aan het mooie uitzicht, zie weer de foto's! Via een wat minder stijle afdaling dan de Heart Attack Hill zijn we terug naar beneden geklommen/gewandeld. Daarna was het tijd om te lunchen en spullen te pakken, want in de middag stond de 4 uur durende terugreis naar Alice Springs op het programma. In de avond zijn we nog met zijn alle uit eten geweest en hebben we wat drankjes gedaan. De wekker stond alleen alweerom 4 uurin de ochtend, dus we zijn rond een uur of 11 toch maar gaan slapen. We hebben dus geprobeerd wat te slapen, maar dankzij een Chinese kettingzaag bij ons op de kamer die een heel bos gekapt heeft, was onze batterij niet helemaal goed opgeladen. Gelukkig was dag 4 een echte reisdag, want we begonnen aan onze 1500 km reis van Alice Springs naar Darwin.

Onderweg zijn we nog door de Australische UFO hoofdstad gereden, althans dat claimt het stadje. We stopte bij een roadhouse dat alle krantenartikelen over aliens in de buurt en van internationaal belang verzamelde, wat wel een komisch iets was om te zien. Na een paar uur verder rijden kwamen we bij de Devils Marbels. Dit zijn oude steenformaties die 1700 miljoen jaar geleden als magma door de aardkorst heen zijn geduwd en daarna snel zijn afgekoeld op het landschap. Daardoor lijken ze als druppels en zijn ze dus heel rond. Miljoenen jaren zeeleven had de rotsen bedekt onder een flinke laag zand, maar die is nu ondertussen weer weggesleten. Daardoor zijn de grote, ronde rotsen op elkaar gestapeld, wat een heel apart beeld geeft. Na flink wat spieren te hebben opgebouwd (zie foto's) zijn we weer doorgereden. Na ongeveer 600 km rijden kwamen we aan bij ons eerste dorpje en hebben we geluncht. Je ziet in de tussentijd dus echt nul andere tekens van beschaving (op tankstations na, die zie je eentje ongeveer elke 100 km). Na ongeveer 800 km kwamen we bij de bekende Daly Waters Pub terecht, een pub waar iedereen, maar dan ook echt iedereen die van Darwin naar Alice (of andersom) gaat, stopt om te slapen. Er is een traditie dat je iets van je spullen hier achterlaat, dus je ziet overal pasjes, shirts, petten, bh's en nummerplaten hangen. Na een paar biertjes en een Barramundi-burger sloeg de vermoeidheid toe bij iedereen en zijn we rond 10en gaan slapen.

Om 5:00vertrok de bus weer en hebben we de eerste kangoeroe's alweer moeten ontwijken. Ze zijn vooral op de weg te vinden in de nacht en schemering, en al binnen de eerste kilometer moesten we een keer goed op de rem. De kangoeroe's hebben namelijk de neiging om naar licht toe te lopen, recht op auto's af. We hebben ook een kangoeroe geraakt, maar dat voelde in de bus niet meer als een tikje. Hier in de woestijn heb je alleen maar kleine kangoeroe's, dus hier vormt een botsing niet zo'n gevaar. De grote, rode kangoeroe komt vooral voor in Victoria (in de buurt van Sydney en Melbourne), dus daar is het veel gevaarlijker. Verder zijn we nog gestopt bij de Mataranka thermal springs. Dit is een klein riviertje met water van 34 graden waar je heerlijk in kan dobberen omdat er een kleine stroom is. We hebben daar zelfs nog schildpadjes gezien, super cool! Daarna zijn we doorgereden, en na ongeveer 1100 km rijden vanaf Alice Springs kwamen we het 3e dorpje tegen: Katherine. Hier hebben we lunch gehaald en daarna zijn we doorgereden naar Edith falls, een combinatie van riviertjes, meertjes en watervallen waar je in kan zwemmen. Er zitten ook wat vissen die je voeten schoonmaken, dus vooral Rowin heeft flink genoten van haar vissen spa. Na alle waterpret was het tijd om weer de weg om te gaan en de resterende 350 km te rijden naar Darwin.