Om 7 uurs ochtends werden we opgehaald bij ons hostel om aanons 2daags avontuur te beginnen. Hier kregen we meteen te horen dat er misschien en wijziging zou plaatsvinden in het schema. Het is de afgelopen dagen erg slecht weer geweest in Adelaide (de ergste storm in de afgelopen 50 jaar), met hagel, tornado's en stroomuitval in het hele gebied, en deze storm is nu op weg naar de Grampians. Daarom is het nog niet zeker wat we wel en niet kunnen doen daar.

De Great Ocean Road is gebouwd door soldaten die terug kwamen uit de eerste wereldoorlog. Omdat de soldaten terug moesten komen in de maatschappij hadden ze werk nodig, dus de overheid had besloten om deze weg te maken en ze dus zo werk te geven. Het is opgedragen aan alle gevallen Australie soldaten in de eerste wereldoorlog en is daarmee het grootste oorlogs-memorial van de wereld.

De eerste stop is Anglesea en bestaat vooral uit vakantiehuisjes. Dus het is vooral druk rond de zomer.

Onze tweede stop is de Memorial Arch. Dit is een boog die dient als gedenkteken voor alle soldaten die de weg gebouwd hebben.

Volgende stop was het plaatsje Lorne. Dit is het bekendste plaatsje aan de Great Ocean Road. Jaren geleden zijn twee strandwachten een race begonnen: wie als eerste van de pier naar het café op het strand kon zwemmen. De gemeente heeft er toen een jaarlijks event van gemaakt en het is zo uitgegroeid dat er op een gegeven moment zelfs een record is gevestigd: 3071 mensen die mee deden aan een open water zwem. Omdat er steeds meer mensen mee deden, zit er nu een limiet op van 4000 inschrijvingen. Ook gaan ze niet meer naar het café, want 4000 mensen passen niet in het café. Ze eindigen nu op het strand :)

Vanwege het slechte weer is de weg deels afgesloten, omdat er stenen naar beneden kunnen rollen. Dus we rijden een stukje via veel S-bochten in het heuvelachtige binnenland naar onze volgende stop: Apollo Bay. Hier hadden we lunch en hebben we een ijsje gehaald. Niet zomaar een ijsje: deze ijswinkel heeft veel prijzen gewonnen. Ze hadden zelfs vegemite-ijs (vegemite is een echte Australische marmelade, gemaakt van de overblijfselen na het maken van bier). De volgende stop is Otway rainforest, dat is een koel klimaat regenwoud. Het is echt een oer-bos, want sommige bomen (soort varen) zijn 4000 jaar oud! Er waren ook super hoge eucalyptus bomen (een na hoogste boom van de wereld) die 'maar' maximaal 400 jaar konden worden. Na het regenwoud, zijn we door een stuk eucalyptus-bos gereden, waarin koala's leven. We hebben er dan ook echt eens stuk of 10 gezien langs een stuk weg van 30 meter... We hebben zelfs joeys (baby koala's) gezien! En dat levert weer 100 koala-foto's op :) Toen zijn we door gereden naar de Twelve Apostels. Dit zijn rotsen (limestone) in de zee, die heel iconisch zijn voor de Great Ocean Road. Miljoenen jaren geleden was de kustlijn van zuid-Australië een stuk verder in zee. Langzaam is de limestone gaan eroderen (weg spoelen) zodat er grotten gevormd worden. Deze grotten eroderen steeds verder totdat er alleen nog bogen over blijven. Door regen en wind eroderen de limestone bogen nog verder, waardoor er alleen maar pilaren over blijven. Ze heten de Twelve Apostles, maar het zijn er maar 8... Verder zijn er nog meer pilaren, maar die hebben hun eigen namen. Bij het tweede uitkijkpunt, waar je ook Loch Ard Gorge kon zien, begon het helaas te miezeren. Het schip, Loch Ard, is bij het uitkijkpunt op de kliffen geslagen (vandaar de naam). Er waren maar 2 overlevenden van de 54 opvarende. Voor de zonsondergang gingen we naar London Bridge. Toen ze hier voor het eerst kwamen, leek het op London Bridge. In 1990 stortte het midden van de brug in, waardoor er nu nog maar 2 pilaren staan. Twee mensen waren over de brug gelopen (want dat mocht toen nog) en daarna brak de brug af en dus zaten die mensen vast op een van de pilaren. Ze zijn uiteindelijk wel gered met een helikopter. De zonsondergang was wel bijzonder, omdat de zon onder ging achter een regenwolk. Zo kreeg je een heel apart effect! Na een hapje gegeten te hebben bij de Mac, zijn we door gereden naar onze overnachtingsplaats: Halls Gap in de Grampians.

Dag 2 beginnen we vroeg om de Grampians te ontdekken, maar dat is het zeker waard. Na 2 minuten komen we een veld vol wilde kangoeroes tegen, met joeys! Natuurlijk zijn we gestopt en hebben we foto's gemaakt. Daarna op weg naar de MacKenzie watervallen, maar die zijn te heftig om naar te onderkant wandelen vanwege alle regen. Toch was het uitzicht vanaf het uitkijkpunt aan de bovenkant ook echt geweldig! En wat een kracht waarmee al het water mee naar beneden komt!

Vervolgens door naar Reids Lookout en the Balconies, vanaf waar we echt geweldige uitzichten hadden over de vallei. Daarna zijn we terug gegaan naar Halls Gap voor lunch. Op weg richting Horsham zijn we nog wilde emoe's tegen gekomen. In Horsham moesten we de mensen afzetten die doorgingen naar Adelaide. Wij gingen vanuit Horsham weer terug naar Melbourne. Onderweg nog 1 laatste stop om een bushwalk bij Hollow Mountain te doen: de beste wandeling in de staat Victoria (volgens onze gids Darren). Deze wandeling is niet standaard in de tour, maar we mochten kiezen, met de 7 overgebleven mensen, of we wilde. Iedereen wilde graag en dus zijn we op pad gegaan. Het was een echte klim, over rotsen (geen pad). Het was echt zo vet! Klimmen en klauteren, en daarna het geweldige uitzicht vanaf de top! Samen met de Twelve Apostles was dit zeker het hoogtepunt van de tour. Dus we hebben erg veel geluk gehad dat we deze klim konden doen!

Daarna gingen we, met onze verzuurde bovenbenen, weer terug naar Melbourne.

Nu zijn we onderweg naar Sydney, onze laatste stop voordat we weer terug keren naar Brisbane.

Liefs

Rick en Rowin