rickenrowin.reismee.nl

Sydney and the Blue Mountains

Hallo iedereen,

Dit wordt onze laatste blog vanuit Down Under. Het avontuur zit er (bijna) op. We zijn weer terug in het vertrouwde Brisbane, bij Zoe en Bruce. Dus het cirkeltje is rond!
Maar laten we eerst nog even vertellen over onze tijd in Sydney. We waren vanuit Melbourne naar Sydney gevlogen en zijn toen op zoek gegaan naar ons Airbnb. We sliepen bij mensen in een appartement net buiten de stad (20 min met de bus en dan stonden we in de haven). Dit was ideaal, want de bus stopte op de hoek en reed iedere 5 minuten.
Als eerste gingen we een tour door de stad doen. Dezelfde als in Melbourne: deze kostte geen geld maar aan het einde kon je fooi geven. Zo hebben we meteen alle hoogtepunten van Sydney gezien! Klinkt misschien cliché, maar het Opera House en de Harbour Bridge zijn echt de twee mooiste hoogtepunten van de stad! We zijn na de tour door gelopen en op de Harbour Bridge geweest. We zijn er niet op geklommen met zo'n tour (dat grapje kost $300 pp) maar gewoon via het voetpad naast de weg. Het blijft natuurlijk gewoon een brug die mensen van de ene oever naar de andere brengt... Desalniettemin geeft dit ook geweldige uitzichten over de haven!
De volgende dag wilde we de botanische tuinen bekijken. Omdat het net een lente was in Sydney, begonnen de meeste bloemen en planten in bloei te komen. De tuinen waren dus prachtig! Ook hebben ze in Sydney een boom die miljoenen jaren oud is en waarvan ze dachten dat deze was uitgestorven. Een onderzoeker kwam terug vanuit een trip uit de Blue Mountains en had een boom gevonden die hij niet herkende. Hij had wat takjes enzo mee genomen naar de tuinen voor verder onderzoek en toen bleek het dus een 'uitgestorven' boom. Deze boom komt nog steeds voor in de Blue Mountains, maar de locatie waar ze staan is geheim. Toch hebben ze 1 exemplaar in de tuinen gezet voor het publiek. Vanuit de tuinen heb je ook super uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge. Vanaf hier kun je ze zelfs samen in 1 foto krijgen (wat we dus ook uitgebreid geprobeerd hebben)! Na ons bezoek aan de botanische tuinen hebben we in de avond een tour gedaan door het oudste gedeelte van Sydney: the Rocks. Dit is waar de eerste gevangenen hun leven opbouwde nadat ze in Sydney aan waren gekomen. Er staan dus heel veel oude huizen en pubs. Erg leuk om te zien.
Op woensdag hebben we overdag vrij weinig gedaan. Maar in de middag zijn we, met een wat nettere outfit aan (voor zover dat kan als backpacker natuurlijk), naar het Queen Victoria Building gegaan voor een heerlijke high tea. Om vervolgens door te gaan naar het Opera House, want we hadden kaartjes gekocht voor het toneelstuk Midsummer Nights Dream van Shakespeare in het Opera House! Het was echt een hele leuke voorstelling en het toneelgezelschap had een leuke moderne twist gegeven aan het verhaal.
De volgende dag zijn we de stranden van Sydney gaan verkennen met een wandeling van Coogee naar Bondi. Onderweg liepen we over een verhard pad langs allerlei andere stranden en plekken om te relaxen. Bondi is een van de bekendste stranden (misschien zelfs het meest bekende) van Sydney. Dit was dan ook het eindpunt van de wandeling zodat we de hele middag op het strand konden genieten! Het was heerlijk (27 graden en zon)!
Op vrijdag hebben we onze laatste georganiseerde tour gedaan naar de Blue Mountains. Een uurtje van Sydney zit je dus in een enorm national park dat bestaat uit bergen. Eigenlijk is het een geheel verhoogd plateau, maar door de regen en wind zijn er dalen uit gesleten, waardoor het bergen worden. De toppen van de bergen zijn dus ook een beetje afgevlakt en zelfs als je in het dal staat, ben je nog 1000 meter boven zee niveau. De Blue Mountains zijn echt prachtig en onze gids heeft ons vooral niet-toeristische uitkijkpunten laten zien. Na wat klauteren en wandelen kwamen we bij het eerste uitkijkpunt. Je kon echt ver kijken! Hierdoor kon je meteen zien waarom de Blue Mountains zo heten: ze hebben een blauwe gloed. Dit komt door alle eucalyptus bomen, die een soort olie-achtige damp afgeven en blijkbaar geeft dat de blauwe gloed. Verder zijn we ook nog door een stukje regenwoud gelopen en zijn we naar de Three Sisters geweest. De Three Sisters is een steen formatie van 3 pilaren. Het verhaal er achter is een beetje verdacht. Onze gids vertelde namelijk dat de legende pas op de kop kwam toen het treinspoor naar de Mountains voltooid was en er dus toeristen naar het gebied konden komen. Hij twijfelt dus of de legende waar is of een verzinsel om toeristen te lokken. Het verhaal luidt als volgt: er was eens een Aboriginal-medicijnman met toverkracht. Hij had 3 dochters en alle drie waren ze verliefd geworden op soldaten uit een andere stam. De medicijnman wilde niet dat zijn dochters met die soldaten trouwden, maar de soldaten waren vast beraden en wilde de dochters ontvoeren. Om dit tegen te gaan, veranderde de medicijnman zijn dochters in stenen pilaren. Helaas was de medicijnman omgekomen tijdens het gevecht met de soldaten en nu is er niemand om de dochters terug te veranderen. Na de Three Sisters hebben we nog een uitkijkpunt bezocht. Daarna zijn we weer terug gegaan naar Sydney.
Dit was ons laatste avontuur in Sydney. Op zondag zijn we met het vliegtuig en heel wat vertraging aangekomen in Brisbane.
En zoals we hadden gezegd: nu zijn we weer rond. Na 2 maanden, 10.810 kilometers, 4 staten en een territory, 5 vluchten en heel wat geweldige avonturen, zijn we weer terug in Brisbane. Hier relaxen we nog een paar dagen, voor onze 29 uur durende reis terug naar Nederland. Dus dit is de laatste blog.
Hopelijk tot snel!
En dit keer gewoon in levende lijve in plaats van via een blog ;)
Liefs
Rick en Rowin

Great Ocean Road & Grampians

Hallo iedereen! Een tweede update vanuit Melbourne, of ja eigenlijk de omgeving van Melbourne. De Great Ocean Road is een weg (240 km) die vanuit Melbourne naar het westen gaat (richting Adelaide) en helemaal langs de kust loopt. Zo kun je de zee aan de ene kant zien en kliffen aan de andere. Onderweg kom je ook nog allerlei bezienswaardigheden en natuurparken tegen. De Grampians is een van deze natuurparken. Onze tour neemt ons op dag 1 langs de Great Ocean Road en op dag 2 via de Grampians weer terug naar Melbourne.

Om 7 uurs ochtends werden we opgehaald bij ons hostel om aanons 2daags avontuur te beginnen. Hier kregen we meteen te horen dat er misschien en wijziging zou plaatsvinden in het schema. Het is de afgelopen dagen erg slecht weer geweest in Adelaide (de ergste storm in de afgelopen 50 jaar), met hagel, tornado's en stroomuitval in het hele gebied, en deze storm is nu op weg naar de Grampians. Daarom is het nog niet zeker wat we wel en niet kunnen doen daar.
De Great Ocean Road is gebouwd door soldaten die terug kwamen uit de eerste wereldoorlog. Omdat de soldaten terug moesten komen in de maatschappij hadden ze werk nodig, dus de overheid had besloten om deze weg te maken en ze dus zo werk te geven. Het is opgedragen aan alle gevallen Australie soldaten in de eerste wereldoorlog en is daarmee het grootste oorlogs-memorial van de wereld.
De eerste stop is Anglesea en bestaat vooral uit vakantiehuisjes. Dus het is vooral druk rond de zomer.
Onze tweede stop is de Memorial Arch. Dit is een boog die dient als gedenkteken voor alle soldaten die de weg gebouwd hebben.
Volgende stop was het plaatsje Lorne. Dit is het bekendste plaatsje aan de Great Ocean Road. Jaren geleden zijn twee strandwachten een race begonnen: wie als eerste van de pier naar het café op het strand kon zwemmen. De gemeente heeft er toen een jaarlijks event van gemaakt en het is zo uitgegroeid dat er op een gegeven moment zelfs een record is gevestigd: 3071 mensen die mee deden aan een open water zwem. Omdat er steeds meer mensen mee deden, zit er nu een limiet op van 4000 inschrijvingen. Ook gaan ze niet meer naar het café, want 4000 mensen passen niet in het café. Ze eindigen nu op het strand :)
Vanwege het slechte weer is de weg deels afgesloten, omdat er stenen naar beneden kunnen rollen. Dus we rijden een stukje via veel S-bochten in het heuvelachtige binnenland naar onze volgende stop: Apollo Bay. Hier hadden we lunch en hebben we een ijsje gehaald. Niet zomaar een ijsje: deze ijswinkel heeft veel prijzen gewonnen. Ze hadden zelfs vegemite-ijs (vegemite is een echte Australische marmelade, gemaakt van de overblijfselen na het maken van bier). De volgende stop is Otway rainforest, dat is een koel klimaat regenwoud. Het is echt een oer-bos, want sommige bomen (soort varen) zijn 4000 jaar oud! Er waren ook super hoge eucalyptus bomen (een na hoogste boom van de wereld) die 'maar' maximaal 400 jaar konden worden. Na het regenwoud, zijn we door een stuk eucalyptus-bos gereden, waarin koala's leven. We hebben er dan ook echt eens stuk of 10 gezien langs een stuk weg van 30 meter... We hebben zelfs joeys (baby koala's) gezien! En dat levert weer 100 koala-foto's op :) Toen zijn we door gereden naar de Twelve Apostels. Dit zijn rotsen (limestone) in de zee, die heel iconisch zijn voor de Great Ocean Road. Miljoenen jaren geleden was de kustlijn van zuid-Australië een stuk verder in zee. Langzaam is de limestone gaan eroderen (weg spoelen) zodat er grotten gevormd worden. Deze grotten eroderen steeds verder totdat er alleen nog bogen over blijven. Door regen en wind eroderen de limestone bogen nog verder, waardoor er alleen maar pilaren over blijven. Ze heten de Twelve Apostles, maar het zijn er maar 8... Verder zijn er nog meer pilaren, maar die hebben hun eigen namen. Bij het tweede uitkijkpunt, waar je ook Loch Ard Gorge kon zien, begon het helaas te miezeren. Het schip, Loch Ard, is bij het uitkijkpunt op de kliffen geslagen (vandaar de naam). Er waren maar 2 overlevenden van de 54 opvarende. Voor de zonsondergang gingen we naar London Bridge. Toen ze hier voor het eerst kwamen, leek het op London Bridge. In 1990 stortte het midden van de brug in, waardoor er nu nog maar 2 pilaren staan. Twee mensen waren over de brug gelopen (want dat mocht toen nog) en daarna brak de brug af en dus zaten die mensen vast op een van de pilaren. Ze zijn uiteindelijk wel gered met een helikopter. De zonsondergang was wel bijzonder, omdat de zon onder ging achter een regenwolk. Zo kreeg je een heel apart effect! Na een hapje gegeten te hebben bij de Mac, zijn we door gereden naar onze overnachtingsplaats: Halls Gap in de Grampians.
Dag 2 beginnen we vroeg om de Grampians te ontdekken, maar dat is het zeker waard. Na 2 minuten komen we een veld vol wilde kangoeroes tegen, met joeys! Natuurlijk zijn we gestopt en hebben we foto's gemaakt. Daarna op weg naar de MacKenzie watervallen, maar die zijn te heftig om naar te onderkant wandelen vanwege alle regen. Toch was het uitzicht vanaf het uitkijkpunt aan de bovenkant ook echt geweldig! En wat een kracht waarmee al het water mee naar beneden komt!
Vervolgens door naar Reids Lookout en the Balconies, vanaf waar we echt geweldige uitzichten hadden over de vallei. Daarna zijn we terug gegaan naar Halls Gap voor lunch. Op weg richting Horsham zijn we nog wilde emoe's tegen gekomen. In Horsham moesten we de mensen afzetten die doorgingen naar Adelaide. Wij gingen vanuit Horsham weer terug naar Melbourne. Onderweg nog 1 laatste stop om een bushwalk bij Hollow Mountain te doen: de beste wandeling in de staat Victoria (volgens onze gids Darren). Deze wandeling is niet standaard in de tour, maar we mochten kiezen, met de 7 overgebleven mensen, of we wilde. Iedereen wilde graag en dus zijn we op pad gegaan. Het was een echte klim, over rotsen (geen pad). Het was echt zo vet! Klimmen en klauteren, en daarna het geweldige uitzicht vanaf de top! Samen met de Twelve Apostles was dit zeker het hoogtepunt van de tour. Dus we hebben erg veel geluk gehad dat we deze klim konden doen!
Daarna gingen we, met onze verzuurde bovenbenen, weer terug naar Melbourne.
Nu zijn we onderweg naar Sydney, onze laatste stop voordat we weer terug keren naar Brisbane.
Liefs
Rick en Rowin

Marvelous Melbourne!

Hallo luitjes!

Zoals verwacht: het vliegtuig was weer vertraagd! Dit keer was het een uurtje. Toch hadden we een uitstekende vlucht gehad en zijn we veilig aangekomen bij ons hostel. In alle grote Australische steden heb je een CBD (central business district), het kloppend hart van de stad met de winkels en bedrijfsgebouwen. In Melbourne hebben ze het heel goed geregeld, en rijd er een gratis tram rondom het CBD wat reizen door de stad heel makkelijk maakt. Extra fijn voor ons, want ons hostel lag de eerste halte buiten de CBD, dus reizen was voor ons bijna gratis:) Ook vlakbij ons hostel liggen de Queen Victoria Markets, de grootste overdekte markt van het zuidelijk halfrond. We hebben trouwens geleerd dat slechts 10% van alle mensen op de wereld op het zuidelijk halfrond woont, dus als iets het grootste, mooiste, belangrijkste van het zuidelijk halfrond is moet je dit toch met een korreltje zout nemen. Toch was de markt heel leuk, en hebben we heel goedkoop boodschappen kunnen doen want we waren er vlak voor sluitingstijd:) Op onze eerste hele dag in Melbourne hadden we een gratis rondleiding door de stad geboekt met I'm Free tours. De tour is gratis, maar bestaat vooral doordat je achteraf een fooi geeft. Dezelfde tour is er ook een in Sydney, dus die gaan we waarschijnlijk ook doen:) De tour was echt heel leuk en interessant, en we hebben geleerd over het ontstaan en groei van Melbourne en hebben ons staan vergapen aan graffiti waar Melbourne om bekend staat. Rond 1830 kwam ene Batman (nee hij was niet gekleed in zwart met twee puntoortjes) over van Tasmanie, en hij kocht het land waarom het huidige Melbourne staat (het heeft daarom bijna Batmania geheten). Rond 1850 is er goud ontdekt in de buurt van Melbourne, waarna de stad ontzettend is gaan groeien. Uiteindelijk is bijna 1/3 van de wereldwijde goudwinst hier uit de grond gehaald. Daarna rond 1870 was de 2e economische groeiperiode (Marvelous Melbourne genaamd) toen de kinderen van alle rijkenlui hun geld uit gingen geven. Heel veel oude gebouwen en kerken in de Victoriaanse stijl vind je daarom nog terug in de stad. Ook zijn we langs de gaol gelopen, waar we het verhaal van Ned Kelly hebben gehoord. Dit is de bekendste boef van Australia, aangezien hij een soort Robin Hood was. Hij beroofde banken samen met zijn crew, maar verbrande in de tussentijd ook alle documenten van leningen van de bank, waardoor veel mensen uit de geldproblemen kwamen. Toch heeft hij ook 3 politie agenten vermoord, en daarom is hij in 1880 ter dood veroordeeld in deze gaol. Na deze gaol zijn we verder gaan lopen door de stad met een goede 4 miljoen inwoners. We hebben genoten van verschillende parkjes en kleine straatje waar we door moesten lopen, totdat we uiteindelijk bij de graffiti muren uitkwamen. Hier hingen echt wat meesterwerken op ons te wachten, onder andere in Hosier lane en AC/DC lane (straat vernoemd naar de band). Na de tour hebben we een koffie en cheesecake gescoord, want onze ijslollie was weer eens bevroren. We waren gaan zitten in een van de kleine, knusse steegjes waar Melbourne bekend om staat. Daarna zijn we nog even het winkelcentrum in gegaan om wat nette kleding te scoren want wij gaan naar een theaterstuk in het Opera House in Sydney over een week! Natuurlijk was het pre-summer sale, dus hebben we veel te veel kleding gekocht. De dag daarna zijn we Sealife geweest! Hier hebben we onze ogen uitgekeken en hebben we zowel Nemo als Dory gevonden! Ook hebben we haaien, roggen, zeepaardjes en pinguïns en nog veel meer gezien. We waren als twee kleine kindjes in een snoepwinkel en hebben veeeeeeeel te veel foto's gemaakt. Na Sealife zijn we naar het Immigration museum geweest, dat uitlegt wie, hoe en hoeveel mensen eigenlijk allemaal naar Australie zijn gekomen. Het blijkt dat vooral Engelsen gestimuleerd werden, en dat de weg meestal ook open stond voor andere Europeanen. Aangezien Engeland ook een Chinese kolonie had (Hongkong), probeerden ook veel chinezen deze kant op te komen. Veel werden er echter geweigerd, zelfs tot aan de jaren 80 van afgelopen eeuw. Uiteindelijk zijn er veel Grieken en Italianen naar Australie en vooral ook Melbourne gekomen. Daardoor is Melbourne de grootste stad buiten Italië waar Italiaans gesproken wordt en zelfs de 2 na grootste stad van de wereld waar Grieks wordt gesproken. Ook gebruikten de overheid een truc om ongewilde buitenlanders weg te houden: ze gebruikten een taaltoets. Deze werd echter heel makkelijk gemaakt voor gewilde buitenlanders, maar voor andere extreem moeilijk. Ondertussen is deze taaltoets afgeschaft, en is discriminatie in Australie (voor zowel buitenlanders als aboriginals) verdwenen. Na onze lange dag was het tijd voor een een goede nachtrust en zijn we de volgende dag naar het Melbourne Museum gegaan. Dit is het mooiste museum waar we tot nu toe zijn geweest, en had ook een heel stuk over het menselijk lichaam en biomedische ontwikkelingen wat voor ons extra leuk was om te zien. Na het museum zijn we naar de Eureka tower geweest, het hoogste gebouw van Melbourne. Het verhaal achter deze toren is dat vroeger in de goudtijd je een peperdure vergunning nodig had om goud te mogen zoeken en dit waren de gewone mensen na een tijdje zat. Ze maakten een bond, het Eureka verbond, met een wit en blauwe vlag. Ze verzetten zich tegen het leger, raakten in gevecht en dwongen uiteindelijk een vergunningvrije goudhandel af. De Eurekatoren is ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis gebouwd, aangezien het de eerste keer in Australische geschiedenis was dat er gewone volk een geschil met de overheid had gewonnen. De Eureka tower is daarom blauw met witte strepen, met goud ingespoten glazen ramen boven aan de toten en een rode 'druppel' bloed op het gebouw dat de strijd symboliseert. Je kan naar de 88e verdieping naar een skydeck, waarbij je prachtig kan uitkijken op de stad! Na deze coole ervaring zijn we naar st Kilda afgereisd, dat een buitenwijk van Melbourne is. Het ligt aan de haven en staat bekend om zijn mooie uitzicht op de CBD en door het opvallende verblijf van 1300 bijzondere diertjes bij de lokale pier: pinguïns! Toen mensen in het gebied kwamen wonen hebben ze het rotsachtige strand vol laten lopen met zand, waardoor de lokale pinguïns eigenlijk geen leefplek meer hadden. Gelukkig bouwden de mensen ook een pier, en verrassend genoeg zijn de pinguïns daarin gaan wonen. We hebben sommige pinguïns zelfs binnen armlengte kunnen zien! We hebben natuurlijk veel foto's gemaakt, maar we hebben nog steeds geen computer gevonden dus de foto's volgen later. Na ons st Kilda avontuur zijn we onze tassen gaan pakken, want we moesten de volgende dag alweer vroeg op voor onze volgende tour. Over deze tour kan je de volgende kee meer lezen!
Groetjes en liefs,
Rowin en Rick
PS: ons vorige verhaal is pas een dag oud, dus vergeet deze niet ook te lezen ;)

The City of Churches

Hee allemaal! Alweer een tijdje geleden, maar we waren druk bezig met leuke dingen doen en hebben weer weinig WiFi gehad. Na ons avontuur in Darwin hebben we het vliegtuig gepakt naar Adelaide. Het eerste wat we daar gedaan hebben, is alle truien uit onze tassen pakken want 13 graden voelt toch best wel koud na 33 graden! Het heeft de afgelopen weken ook enorm veel geregend in Adelaide (de rivieren stonden de afgelopen paar jaar nog nooit zo hoog). Bij onze aankomst in Adelaide was het gelukkig weer zo goed als droog, maar was alles wel mooi groen!

Adelaide is de eerste stad van Australië die niet is opgericht voor het wegstoppen van criminelen. Het is dus een geplande stad, wat je heel goed kan merken aangezien alle straten 90 graden op elkaar staan (net als in New York). Onze aankomst in het hostel verliep ook heel goed. Er was namelijk een gratis bbq op die avond en er was een happy our aan de bar met bier voor maar 3,50, een koopje hiero! (Nog steeds duur vergeleken met Nederland, snik snik). Onze eerste echte dag in Adelaide zijn we de stad gaan verkennen. We zijn begonnen bij de bekende Central Markets, een enorme overdekte markt in het hart van de stad. Daarna zijn we doorgelopen naar de begraafplaats aan de rand van het centrum. Aangezien Adelaide geen Engelse gevangenen-stad was, zijn er meteen vanaf het begin mensen van over de hele wereld naar de stad gekomen. Je vind daardoor veel verschillende religies, en dit is ook te zien op de begraafplaats. Bij Christenen zie je veel kruizen, Moslims liggen richting Mekka en Joodse mensen leggen stenen in plaats van bloemen bij een graf. Was dus erg interessant om te zien. Toen Adelaide gebouwd werd waren er dus geen gevangenen, maar al snel bleek dat ook 'gewone' mensen niet vies waren van een diefstalletje, vechtpartijtje of erger. Vandaar dat niet veel later een gevangenis, of gaol, in de stad is gebouwd en deze hebben we bezocht. De gaol was nog actief tot in de jaren 70, en in totaal zijn er 45 mensen opgehangen. Hier hebben we self-guided tour gedaan en nog wat leuke foto's gemaakt. Daarna zijn we via de grote winkelstraat terug naar ons hostel gelopen.
Op dag 2 stond weer iets geweldigs op het programma: zwemmen met dolfijnen! We hebben de tram gepakt naar Glenelg (lastig uit te spreken, probeer zowel Nederlandse als Engelse versie maar eens). Vanuit daar zijn we op de boot gesprongen. Het concept is heel simpel, je krijgt een wetsuit aan en dan ga je aan een touw hangen achter de boot. Dolfijnen gaan graag spelen met objecten die bewegen, en komen daardoor dicht bij je zwemmen als je achter de boot hangt. Er waren een paar tegenvallers: het water was maar 14 graden, en door het slechte weer van de afgelopen weken zat alle vis (en dus ook de dolfijnen) bij de kust waar we met onze boot niet konden komen. Toch hebben we wel een paar dolfijnen gezien. Vooral vanaf het bootdek en niet vanaf het touw achter de boot. Met Rick hebben zelfs nog 2 dolfijnen samen gezwommen, maar helaas heeft Rowin niet meer dan een schim gezien onder water. Omdat Rowin na 2 pogingen snorkelen in een ijslollie was verandert, had ze besloten om zich om te kleden. Vanaf het dek heeft ze wel alle dolfijnen zien zwemmen en springen, super cool! Na onze intensieve ochtend zijn we in Glenelg blijven chillen (met oa mini-golf) en gingen we rond het einde van de middag weer naar het hostel.
Voor dag 3 hadden we ook een tour geboekt: wijn proeverij. De omgeving van Adelaide (Barossa Vallei) staat namelijk bekend voor zijn wijngaarden. Heel veel bekende Australische wijnen worden hier verbouwd en geproduceerd. Hoe kun je deze streek dan beter verkennen dan door 5 wijngaarden (Jacobs Creek, Kies, Saltram, Wolf Blass en Lambert Estate) te bezoeken en meteen te proeven wat ze te bieden hebben! Na een goede 25 wijn hebben we geconcludeerd dat shiraz van alle wijngaarden lekker is en dat de chocolade-port van Lambert Estate echt een cadeautje is, alsof er een engeltje over je tong piest. Helaas verkoopt Lambert Estate niet naar het buitenland... Een goede tweede was de double barrel shiraz van Jacobs Creek. Deze wijn is zowel in een eiken houten vat als in een voormalig whiskey vat gerijpt, wat betekend dat een deel van de whiskey-smaak door trekt in de wijn. Helaas is deze ook niet in Nederland te verkrijgen (wel andere wijnen van Jacobs Creek).
Dag 4, en tevens de laatste volle dag in Adelaide, hebben we rustig aan gedaan na al die wijn... We zijn het Museum of South Australia in geweest en zijn door de botanische tuinen gewandeld. Dat waren onze avonturen in Adelaide.
Onze Aussie-rondreis gaat verder met een vlucht naar Melbourne. Cliffhanger: is het vliegtuig dit keer wel op tijd...? U hoort het in de volgende blog :)
Veel liefs,
Ijslollie Rowin en Rick
PS: foto's ontbreken en zullen volgen zodra we weer een PC gevonden hebben

Crocodile Hunters

Halloooooooo luitjes,


Weer een update vanuit het tropische Darwin, dit keer regent het zoals je verwacht in de tropen: met zwembaden tegelijk.... We hebben het voor elkaar gekregen om alle foto's tot nu toe al op de blog te zetten (zie het kopje foto's boven in de balk, naast het kopje verhalen). Zo kunnen jullie mee genieten van al onze avonturen. Dit verhaal gaat vooral over onze dagen in Darwin. Zoals we hadden verteld, zijn we al naar Litchfield National Park geweest (vorige blog).

De dag erna zijn we Darwin zelf gaan verkennen. De stad is erg jong in vergelijking met Europeese steden en daarom is er nog veel ontwikkeling gaande. Ook is er dus niet zoveel geschiedenis te vinden. Er zijn hier twee dingen die wel erg naar voren komen: de Tweede Wereldoorlog en Cycloon Tracy. Australie heeft meegevochten in WOII tegen Japan. De Australische troepen waren vooral in het noorden gestationeerd (Darwin & Cairns) omdat de Japanners vanuit daar kwamen. Darwin is ook heftig gebombardeerd, zelfs heftiger dan Pearl Harbour. De oorlog heeft zijn sporen na gelaten, zo kun je naast de hoofdweg die de stad in leidt, veel vliegstrips vinden waar kleine gevechtsvliegtuigjes opstegen en landden. In Darwin zijn ze nog steeds dankbaar naar Nederlanders voor hun hulp tijdens deze gevechten. Dit hebben veel gehoord en gelezen. Op tweede kerstdag 1974 is de stad voor de tweede keer erg verwoest, ditmaal door een orkaan genaamd Tracy. Daardoor is Darwin dus een erg moderne stad met vrij nieuwe gebouwen. Er zit nog steeds een legerbasis in de buurt (zowel Australische als Amerikaanse militairen) en deze kom je vooral s avonds tegen in het uitgaansleven. Alle kroegen zitten hier op 1 lange straat, Mitchel Street (soort Stratum in Darwin). Dit is een erg gezellige plek om s avonds een drankje te doen. Ze hebben dan ook goede aanbiedingen: een vissenkom-cocktail voor maar $20 (14 euro). Deze hebben wij dan ook uitgebreid getest. Conlcusie: goedgekeurd!

Als je het over Darwin en de Northern Territory (provincie) hebt, dan praat je over krokodillen. En niet van die kleine zoetwaterkrokodillen, maar 7 meter lange zoutwaterkrokodillen! Dus wat doe je dan als toerist, je gaat een reptielen-centrum bezoeken. Dit reptielen-centrum lag ook aan Mitchel Street, dus krokodillen en uitgaan gaan hier prima samen... Ze hebben hier 7 zoutwaterkrokodillen die langer zijn dan 5 meter, wat een bakbeesten! Krokodillen zijn erg indrukwekkend, ze zijn super snel in het water (maar gelukkig niet op het land) en hebben meer bijtkracht dan een T-rex. Ter vergelijking: een mens bijt met een kracht van een zak aardappelen die op je teen valt; een krokodil bijt met een kracht van een geladen vrachtwagen die op je teen valt. Dit doet iets meer pijn en ze hebben nog niet eens meegerekend hoe het voelt als de scherpe tanden in je teen staan! Je kunt de krokodillen in het centrum heel goed van dichtbij bekijken, want ze hebben het zo gebouwd dat je van 2 verdiepingen in de kooi kunt kijken. 1 is door het glas, zodat je goed in het water van de kooi kunt kijken en 2 is vanaf de bovenkant, zoals je gewend bent bij een dierentuin. Als je ze toch nog van iets dichter bij wilt zien, kun je ook kiezen voor de 'Cage of Death' (kooi des doods). Dit is een plastic buis waar je in wordt gezet en die dan in de kooi van een van de krokodillen wordt gelaten. Het plastic is heel dik, dus je bent in principe veilig... Daarna gaan ze de krokodil voeren, zodat hij actief rond de buis zwemt. Wij, arme backpackers, konden ons dit niet veroorloven, maar we hebben alles goed kunnen zien door de ramen in het verblijf van de krokodil (zie foto's). Wel hebben we zoetwaterkrokodillen gevoerd met een hengel (zie foto's). Om deze dag gepast af te sluiten, zijn we bij een wok gaan eten. Dan eet je natuurlijk niet zomaar iets, dan eet je krokodil, emoe, buffel, kameel en kangaroe! Jammieeeee!!!! Voor de mensen die het willen weten: krokodil smaakt naar kip maar heeft meer een biefstuk structuur.

Zondag zijn we een relaxe wandeling door de botanische tuinen gaan maken. Deze waren een stuk minder indrukwekkend dan die in Brisbane.. Maar niet getreurd, er was nog genoeg spannends te beleven. We waren nog geen minuut in het park, of we kwamen een echte python tegen (carpet python, zo'n 4 meter lang). Gelukkig lag hij in een boom, op een tak te chillen en had hij niet de neiging om ons op te eten... Een tijdje later, had Rick een nieuwe aanvaring met een slang, dit keer een Australische groene waterslang (zie foto's voor beide slangen). Rowin moest vooral heel hard lachen. Na een worsteling van enkele minuten zijn we snel doorgelopen naar het Museum & Art gallery of the Northern Territory. Hier hebben we nog meer geleerd over Darwin tijdens WOII en Orkaan Tracy. Ook hebben we gelezen over 'Sweetheart', een 5m lange zoutwaterkrokodil. Dit was een hele agressieve krokodil die veel vee van boeren op at in de jaren 80. Daarom had men besloten om hem te vangen, maar hij heeft meerdere motorblokken van boten af gebeten en werd hierdoor erg beroemd. Niemand durfde eigenlijk meer in zijn territorium te komen. Hij heeft er daardoor eigenhandig voor gezorgd dat de krokodillen gekte is begonnen hier in Darwin. Toeristen kwamen van ver om krokodillen te komen bekijken. Uiteindelijk is Sweetheart toch gevangen, maar heeft hij het transport niet overleefd. De grap is, de krokodil was verdronken. Hij was verdoofd voor transport en is toen vast komen te zitten onder een boomstam in het water. Tegen de tijd dat ze hem los hadden gekregen, was de krokodil overleden. Sweetheart is toen opgezet, en heeft een wereldtour gemaakt langs verschillende musea en is nu permanent te zien hier in Darwin. Verder hadden ze in het museum ook veel aboriginal kunst. Hier tekenen ze met erg veel details in vergelijking met aboriginals die in de woestijn wonen. Dit komt omdat ze hier minder tijd nodig hebben om voedsel te vinden (er is hier meer dan genoeg in de tropen) en dus meer tijd kunnen spenderen aan tekenen. Bij Uluru is minder voedsel en dus minder gedetailleerde tekeningen. Het was wel cool om het verschil zo goed te kunnen zien.

Dat was het dan alweer voor onze tijd in Darwin. Morgen gaan we met het vliegtuig naar Adelaide (3000 km naar het zuiden). We gaan daardoor onze derde staat bezoeken: na Queensland en Nothern Territory is nu South Australia aan de beurt. Een heel groot nadeel: van 34 graden in Darwin gaan we naar 16 graden in Adelaide. Dus we moeten alle lange broeken en truien weer te voorschijn toveren (die hebben we de afgelopen maand niet echt nodig gehad)...

We vertellen jullie later wel weer over onze avonturen in Adelaide! Cheerio!

Tropisch Darwin

(Let op, we hebben net ook het verhaal 'The Rock' gepost. En er zijn meerdere mappen met foto's!)


Nadat we in Darwin aan zijn gekomen zijn we samen met onze busbuddies gaan uit eten. Na een veel te grote en heerlijke pizza was het tijd voor de specialiteit van het huis: vissenkom cocktails! Ook hebben we mee gedaan aan een soort pubquiz en hebben we meer drankjes gewonnen dan we in eerste instantie uberhaupt willen drinken op de avond. Daarom hadden we besloten om maar gewoon meteen uit te gaan, en hebben we genoten van de leuke muziek en extra drankjes!
Onze eerste 'echte' dag (woensdag) in Darwin begon met uitslapen:om 9 uurwaren we beide klaarwakker... Vergeleken met 4 uur s ochtends is dat toch best uitslapen! Daarna hebben we maar eens gekeken wat er allemaal in en om Darwin te doen is en hebben we besloten wat we willen zien hier. Heel veel activiteit kunnen we niet ondernemen overdag, want het is hier gemiddeld 37 graden met hoge luchtvochtigheid (dat heb je eigenlijk altijd in de tropen). Ze hebben hier ook maar 2 seizoenen: wet (dan regent het echt suuuuuuuuper veel) en dry (dan regent het iets minder). Wij zitten nu nog in het dry season, gelukkig!
Natuurlijk hadden we gister tijdens het boeken van tours niet gekeken naar de ophaaltijd (we dachten dat het wel mee zou vallen), maar na het lezen van het mailtje realiseerde we dat dat niet zo slim was. We hadden weer eens een tour geboekt die veel te vroeg begint. Donderdag werden weom6:20opgehaald voor onze dagtrip naar Litchfield National Park. Direct toen we het park in kwamen zijn we naar termieten heuvels gaan kijken. Er waren twee verschillende Termite mounts, tombestone termites en cathedral termites. De eerste maken platte bergen, waarvan de korte zijdes altijd naar het zuiden en noorden wijzen, zo is er genoeg schaduw gedurende de dag. Doordat er zoveel bergjes zijn, lijkt het net een begraafplaats. De cathedral termites maken meer ronde en hogere bergen, en na een jaar of 50 zijn ze dan meer dan 3 meter hoog!
Daarna zijn we doorgereden naar de Wangi falls, een van de vele waterholes die meteen een paradijs gevoel geven. Er zaten heel veel witte kakketoe's bij deze plek, en er waren zelfs 2 watervallen. Het is nu nog toegestaan om bij de Wangi Falls te zwemmen, maarop 1 oktoberbegint het wet season, en dan komen de zoutwater-krokodillen die kant op. Vanzelfsprekend is zwemmen vanaf dan verboden ;) Next stop: Florence Falls. Na een goede klim naar beneden kwamen we weer bij twee watervallen aan. Net als een paar dagen geleden kregen we hier weer een gratis vissen-spa van de vele vissen die er rondzwommen.
Vervolgens was het tijd voor onze 3e en laatste zwemlocatie bij Buley Rockhole. Onze gids had zelfs een barefooted adventure safari opgesteld, en diegene die wilden konden mee. Wij hadden ons natuurlijk meteen aangemeld. We zijn als krokodillen gaan zwemmen in een riviertje om alle takken en stenen te ontwijken. Ook hebben we hagedissen van heel dicht bij gezien en een aboriginal delicatesse geprobeerd: groene mieren! Als je het hoofdje eraf haalt kun je de rest van het lichaampje opeten, en dat smaakt naar citrus, net alsof je een Napoleon snoepje op eet :) Daarna was het tijd om nog even een bommetje te maken in Buley Rockhole, en toen was onze tour alweer ten einde.
We zullen deze week de rest van onze avonturen in Darwin weer met jullie delen!
Groetjes en liefs,
Rowin en Rick

The Rock!

Ons laatste blog is alweer even geleden door onze WiFi-stilte in de woestijn, maar hier komt toch echt onze update!


Onze trip vanaf Cairns naar Alice Springs liep wat anders dan verwacht. Ons vliegtuig bleek namelijk kapot te zijn (geen zorgen, was al voordat we zijn ingestapt). Dus zijn we van Cairns naar Uluru gevlogen (ja ze hebben er gewoon een vliegveld vlakbij gebouwd). Vanaf daar konden we overstappen op een vliegtuig naar Alice springs, waardoor we ongeveer een uur later waren. In Alice zelf is de lucht heel droog, anders dan je gewend bent als het warm is in NL of ergens anders in Australie. Het ruikt er daardoor overdag constant een beetje naar warm rubber in het dorp. Alice zelf heeft ongeveer 27.000 inwoners, waardoor het maar ietsje groter is als ons geliefde Schijndel (ong 23.000 mensen) en ongeveer 1,5 keer zo groot als ons fijne Son en Breugel (16.000). In Alice Springs woont al 12% van alle mensen die in het Red Centre/outback (de woestijn) woont. Ook is er een 'rivier', the Todd river. Het ziet eruit als een rivier op de kop, er loopt namelijk wel water onder het zandoppervlak maar niet erboven. Dit is zo bij de meeste 'rivieren' in de outback. Deze Todd river staat meer dan 11 maanden per jaar helemaal droog maar toch komen overstromingen relatief vaak voor, want als het regent dan regent het er ook goed. In Alice hebben ze jaarlijks een bootrace op de droge Todd river, waarbij ze de bodem van de boot eruit halen en je dus een soort Flintstone race krijgt. De botenrace is al 2 keer afgelast, door te veel water in de rivier, humor! Om het dorp wat beter te leren kennen zijn we naar Anzac Hill gelopen, een uitkijkpunt vlakbij het midden van de stad. Het is een ode aan alle soldaten die mee hebben gevochten in de oorlogen sinds de Europeanen in Aussi zijn gekomen. Om 6:24 pmging de zon onder met een prachtige sunset als gevolg, (zie foto's).
Verder hadden we nog één echte dag in Alice, en zijn we naar het Museum van Central Australia gegaan. Hier hebben we veel geleerd over het ontstaan van het heelal: zo is de big bang eigenlijk een big flash, aangezien er licht ontstond. Ook was alles uniform, waardoor er geen luchtgolven, oftewel geen geluid was. Zo leer je nog eens wat! Ook zijn we van alles over meteorieten en fossielen te weten gekomen. Door het droge klimaat van het Red Centre is er namelijk heel weinig erosie, en blijven meteorieten, inslagkraters en fossielen heel goed bewaard.
Verder is Alice Springs vooral bekend doordat de Flying Doctors hier vandaan komen, en daarom zijn we naar het museum van de Royal Flying Doctor Service gegaan! Het is rond 1930 opgezet door John Flynn, dat is de man die op het 20 dollar biljet staat. Voor de Flying Doctors waren er maar 2 dokters in gebieden van meerdere 100en km^2. Tegenwoordig is het mogelijk om meer dan 80% van het land te bereiken met de vliegtuigen, en worden er elke dag ongeveer 70 mensen geholpen! Heel indrukwekkend, ook door de vele voorbeelden die gegeven werden van mensen die ooit geholpen zijn.
Daarna zijn we doorgelopen naar het luchtvaartmuseum waar oude vliegtuigen van de Flying doctors te zien waren. Ook was er een speciaal vliegtuig voor Rowin, zie foto's! Daarna was het tijd om eens goed af te koelen bij het zwembad. De winter is hier pas een week afgelopen, maar de gemiddelde temperatuur is toch 30-35 graden. Na het tas inpakken zijn we vroeg naar bed gegaan, want de dag daarna begon onze 5 dagen tour van Alice naar Darwin, met onder andere Uluru, de Olga's en Kings Canyon!
Vanaf Alice Springs is het een goede 4 uur rijden naar Uluru met veelal rode ondergrond. Deze kleur ontstaat doordat het zand een hoog ijzergehalte heeft. Dit ijzer wordt door zuurstof geoxideerd en dus geroest, waardoor rood zand ontstaat! Verder is er veel vegetatie doordat onder de grond een van de grootste waterreservaten van de wereld ligt. Onderweg zijn we gestopt bij een kamelenboerderij, en hebben we een ritje gemaakt op Chrissy de kameel. Hele gave ervaring! De kamelen zijn groter dan je zou denken, en galopperen is pijnlijk. Vooral als man als je je voeten niet goed in de teugels hebt gezet.
Vervolgens zijn we verder gereden op Stuart Highway, vernoemt naar John Stuart die de route heeft gevonden tussen Darwin en Adelaide, dwars door de woestijn. Hij deed dit in opdracht van mr Todd (die van de rivier in Alice Springs) die hem omgerekend een miljoen dollar betaalde. Door de ontdekking van de nieuwe route kon Todd een telegramlijn aan laten leggen, die via Jakarta gekoppeld kon worden aan het internationale net, een aanzienlijke verbetering voor de communicatie van heel Aussi. De vrouw van Todd heette Alice, vandaar ook de naam Alice Springs. Na een paar goede uurtjes rijden kwamen we aan in Erldunda, het meest centraal gelegen plaatsje in Aussi.
Na een snelle lunch op het basiskamp zijn we direct naar Uluru gegaan. Eerste stop was het culture centre, waar we geleerd hebben over de locale aboriginals en hun connectie met Uluru. Daarna hebben we de base walk gedaan die rondom Uluru gaat: 9.2 km wandelroute, met een beetje cheaten door een stuk met de bus te doen. We zijn niet naar boven geklommen omdat het een heilige berg is voor de lokale Aboriginals. Je mag er wel op, maar ze hebben liever van niet. Wel hebben we champagne en crackers genuttigd bij een schitterende zonsondergang, waarbij Uluru veranderde van bruin naar extra fel rood (als je niet kleurenblind bent tenminste, anders is ie gewoon rood). Daarna gingen we terug naar het basiskamp voor avondeten, drankjes en spelletjes bij het kampvuur. We hadden onze #swags gekregen en een slaapzak, en hebben rondom het vuur geslapen, onder de sterren.
Voor dag 2 stond de wekker alweer vroeg,4:30in de ochtend.Om 5:30zaten we al in de bus en zijn we naar een uitzichtpunt gekeken vlakbij de volgende rotsformatie: de Olga's. Vanaf hier heb je schitterend uitzicht op Uluru, en de wolken om Uluru veranderde in bijna alle kleuren van de regenboog tijdens zonsopkomst (fotoooooo's!) Vervolgens zijn we daadwerkelijk naar de Olga's toe gegaan, en zijn we via de Valley of the Winds (de naam verklaart zichzelf, veel wind hier) naar het centrum van de Olga's geklommen. Van binnen is het net een paradijs, met waterbronnen en veel vegetatie en dieren. De klimmen die we soms moesten maken gaven ons weer eens duidelijk aan dat we super gelukkig moet zijn met onze wandelschoenen, want deze heb je hier in Aussi gewoon echt nodig!
Na onze ochtendwandeling was het tijd voor een goede lunch en een busrit van een paar uur zodat we naar ons nieuwe kamp konden gaan. Daar hebben we in de avond lekker bij het vuur gezeten met spelletjes en muziek. Ook hebben we echt Australische dampers gemaakt, wat bloem, water en suiker is. Voor wat extra's hadden we er bosbessen in gedaan. Je krijgt een soort brood als je dit laat bakken in een metalen bak met hete kolen erbovenop, jammie!
Op dag 3 stond de wekker alweer vroeg:5:30scherp.Om 6:30zaten we in de bus, op weg naar Kings Canyon, de derde rotsformatie van de tour. Dit is een canyon die ontstaan is door erosie met wind en water. We zijn onze wandeling begonnen met Heart Attack Hill: 500 steile treden om direct een goede klim te maken. De reden voor de naam: vooral in de zomermaanden is de berg een zware klim, vooral voor oude mensen. Er zijn daardoor genoeg mensen die een hartaanval hebben gekregen van het klimmen. Daarom is er ook een permanente telefoon bovenop de heuvel, zodat er meteen medische hulp gehaald kan worden indien nodig. Het was een goede cardio training om wakker te worden dus! Daarna hebben we verschillende uitkijkpunten bezocht, met schitterend uitzicht van de bergen en de canyon. Het gesteente waaruit de bergen bestaan is heel poreus, en kan daarom enorme hoeveelheden water opslaan. Daardoor zijn er veel planten en bomen, en af en toe zelfs kleine plassen. De meeste van deze plassen zijn tijdelijk, maar sommige zijn permanent, zoals de Garden of Eden die we bezocht hebben. In een kleine vallei tussen de rotsen staat het ineens bomvol met bomen en er is een klein riviertje dat uitloopt in een meertje. Ziet er heel rustig en indrukwekkend uit! Daarna doorgelopen naar andere kant van de canyon en we hebben ons staan vergapen aan het mooie uitzicht, zie weer de foto's! Via een wat minder stijle afdaling dan de Heart Attack Hill zijn we terug naar beneden geklommen/gewandeld. Daarna was het tijd om te lunchen en spullen te pakken, want in de middag stond de 4 uur durende terugreis naar Alice Springs op het programma. In de avond zijn we nog met zijn alle uit eten geweest en hebben we wat drankjes gedaan. De wekker stond alleen alweerom 4 uurin de ochtend, dus we zijn rond een uur of 11 toch maar gaan slapen. We hebben dus geprobeerd wat te slapen, maar dankzij een Chinese kettingzaag bij ons op de kamer die een heel bos gekapt heeft, was onze batterij niet helemaal goed opgeladen. Gelukkig was dag 4 een echte reisdag, want we begonnen aan onze 1500 km reis van Alice Springs naar Darwin.
Onderweg zijn we nog door de Australische UFO hoofdstad gereden, althans dat claimt het stadje. We stopte bij een roadhouse dat alle krantenartikelen over aliens in de buurt en van internationaal belang verzamelde, wat wel een komisch iets was om te zien. Na een paar uur verder rijden kwamen we bij de Devils Marbels. Dit zijn oude steenformaties die 1700 miljoen jaar geleden als magma door de aardkorst heen zijn geduwd en daarna snel zijn afgekoeld op het landschap. Daardoor lijken ze als druppels en zijn ze dus heel rond. Miljoenen jaren zeeleven had de rotsen bedekt onder een flinke laag zand, maar die is nu ondertussen weer weggesleten. Daardoor zijn de grote, ronde rotsen op elkaar gestapeld, wat een heel apart beeld geeft. Na flink wat spieren te hebben opgebouwd (zie foto's) zijn we weer doorgereden. Na ongeveer 600 km rijden kwamen we aan bij ons eerste dorpje en hebben we geluncht. Je ziet in de tussentijd dus echt nul andere tekens van beschaving (op tankstations na, die zie je eentje ongeveer elke 100 km). Na ongeveer 800 km kwamen we bij de bekende Daly Waters Pub terecht, een pub waar iedereen, maar dan ook echt iedereen die van Darwin naar Alice (of andersom) gaat, stopt om te slapen. Er is een traditie dat je iets van je spullen hier achterlaat, dus je ziet overal pasjes, shirts, petten, bh's en nummerplaten hangen. Na een paar biertjes en een Barramundi-burger sloeg de vermoeidheid toe bij iedereen en zijn we rond 10en gaan slapen.
Om 5:00vertrok de bus weer en hebben we de eerste kangoeroe's alweer moeten ontwijken. Ze zijn vooral op de weg te vinden in de nacht en schemering, en al binnen de eerste kilometer moesten we een keer goed op de rem. De kangoeroe's hebben namelijk de neiging om naar licht toe te lopen, recht op auto's af. We hebben ook een kangoeroe geraakt, maar dat voelde in de bus niet meer als een tikje. Hier in de woestijn heb je alleen maar kleine kangoeroe's, dus hier vormt een botsing niet zo'n gevaar. De grote, rode kangoeroe komt vooral voor in Victoria (in de buurt van Sydney en Melbourne), dus daar is het veel gevaarlijker. Verder zijn we nog gestopt bij de Mataranka thermal springs. Dit is een klein riviertje met water van 34 graden waar je heerlijk in kan dobberen omdat er een kleine stroom is. We hebben daar zelfs nog schildpadjes gezien, super cool! Daarna zijn we doorgereden, en na ongeveer 1100 km rijden vanaf Alice Springs kwamen we het 3e dorpje tegen: Katherine. Hier hebben we lunch gehaald en daarna zijn we doorgereden naar Edith falls, een combinatie van riviertjes, meertjes en watervallen waar je in kan zwemmen. Er zitten ook wat vissen die je voeten schoonmaken, dus vooral Rowin heeft flink genoten van haar vissen spa. Na alle waterpret was het tijd om weer de weg om te gaan en de resterende 350 km te rijden naar Darwin.
Hier in Darwin zitten we nu de komende 6 dagen weer, en alle avonturen die we hier weer gaan beleven kunnen jullie lezen in de volgende blog!
Groetjes en liefs van deze twee licht verbrande Brabo's!

(PS er komt heelgauw nog een blog aan en meerdere mapjes met foto's worden snel gepost!)

Regenwoud en Rif

Hee allemaal!
Weer een update vanuit het zonnige Down Under, dit maal vanuit het plaatsje Cairns.
We hadden van het thuisfront vernomen dat er soms wat problemen waren met de mail die jullie binnenkrijgen als wij iets op onze blog posten. Blijkbaar komen de mails van de nieuwe foto's niet bij iedereen goed aan. Wil je toch onze foto's zien, klik dan op het tabblad 'Foto's' dat je boven aan de pagina kan vinden naast het tabblad 'Verhalen'. In onze verhalen zullen we zelf aangeven (tussen haakjes) wanneer we ook foto's plaatsen, zodat jullie er geen 1 hoeven te missen.
Na een slopende, 11 uur durende busrit vanuit Airlie Beach kwamen we om 9 uur in de avond aan in Cairns. We hadden daarom besloten om een dagje rustig aan te doen en slaapplaatsen/vluchten te regelen voor de reis tot aan Adelaide. Ook hebben we gekeken wat er allemaal te doen valt in en rondom Cairns, en daarbij kwamen we terecht bij het dorpje Kuranda. Dit is een dorp midden in het regenwoud (Daintree rainforest) waar enorm veel te doen is, op slechts 35 kilometer van Cairns. Om hier te komen kan je gewoon simpel de bus pakken voor 6 dollar, maar wij hadden besloten om met de trein te gaan. Dit was geen normaal trein ritje, maar eentje midden door het regenwoud! De rails is gemaakt tussen 1886 en 1891 en de wagons waar we in zaten kwamen uit begin 1900 en waren dus nog helemaal in de oude stijl. Tijdens de 2 uur durende treinrit kwamen we langs verschillende watervallen, bruggen en tunnels, waardoor het echt heel spectaculair was. Na deze fantastische rit kwamen we dus uiteindelijk bij Kuranda. We zijn meteen doorgelopen naar de Butterfly Sanctuary (vlindertuin), de grootste van het zuidelijk halfrond. Hier hebben we een tour gedaan en hebben we ontzettend veel geleerd en genoten van de mooie 2000 vlinders. Zo weten we nu dat vlinders ruiken met hun voelsprieten, proeven met hun poten en dat een rups in zijn cocon helemaal verandert in een soort soep, waarna hij helemaal vanaf het begin opnieuw wordt opgebouwd tot vlinder! Zelfs hersenen etc worden helemaal vanuit soep opnieuw opgebouwd! Ook zijn sommige vlinders zo groot als kleine vogels, vandaar de naam birdwing butterflies. Vervolgens hebben we een rondje om het dorp gewandeld door het regenwoud heen. Hier kwamen we wilde vlinders tegen, dezelfde als in de sanctuary! Na onze wandeling van ongeveer 1,5 uur hebben we lekker afgekoeld met een ijsje, blikje fris en een dutje in het park, heeeeeeerlijk! Het blijft toch vakantie he

Wink

Cairns staat bekend om het Daintree Rainforest dat heel dichtbij ligt, maar het is nog wel het meest bekend om het Great Barrier Reef! Vandaar dat wij de dag daarna de vissen eens van dichtbij zijn gaan bekijken en we een duiktour geboekt hadden. Aangezien Rowin haar PADI (duikbrevet) heeft, mag ze zelfstandig duiken. Rick heeft echter alleen zwemdiploma A,B,C dus daarom had hij zich opgegeven voor een inductory dive (introductie duik waarbij je samen met een ervaren duikleraar mag duiken). Het was (weer) ontzettend mooi om alle vissen, haaien, zeesterren en andere zeewezens (helaas geen snorkels gespot) van zo dichtbij te zien (zie foto's!). Tijdens de eerste duik was het meteen raak: NEMO gespot! De tour had een professionele fotograaf met professionele camera bij, die van iedereen foto's maakte. Wij hebben dus ieder een super coole foto van ons met Nemo! Verder Rick heeft tijdens de laatste van zijn 3 duiken zelfs een schildpad kunnen aaien op de bodem van het rif, super cool! Rowin heeft een wat gevaarlijker dier gespot, namelijk een white tip reefshark!
Omdat duiken zo vermoeiend is, hebben we de afgelopen 2 dagen gebruikt om bij te komen :p Het weer was helaas ook wat minder (bewolking, miezer, 27 graden) dus we hebben een beetje rond het hostel gehangen. Ook zijn we in de droge periodes over de Esplanade gelopen en hebben we Cairns zelf een beetje verkend. Maandagavond hebben we besloten om onze levers weer een keer te trainen en zijn we gaan stappen bij the Woolshed. Daar hadden ze speciale aanbiedingen voor mensen van ons hostel qua drankjes. Maar het leukste van alles: ze hadden goudvis-racen. Ja mensen, u leest het goed, goudvis-racen. Hoe werkt het: er zijn 8 goudvissen, uit alle delen van de wereld, en je kunt op deze goudvissen bieden ($5 of meer). Ben je de gelukkige, dan ben je nu een goudvis-jockey. Via een lotingsysteem word je tegenstander gekozen (1 tegen 1). De vis gaat in een langwerpige bak met water en de jockey krijgt een rietje. Met dit rietje moet de jockey bubbels blazen achter de goudvis, zodat deze snel de juiste richting in zwemt en dus als eerste over de finish komt. De vis die wint, gaat door naar de volgende ronde en zo door totdat er maar 1 winnaar over blijft. De jockeys konden leuke prijzen winnen, waaronder een tripje naar het Great Barrier Reef. Verder hebben wij ons prima vermaakt met dansjes en drankjes!
Ons hostel organiseerde ook vanalles, waaronder een reptielen-avond. Een man kwam langs met een hagedis, een zoutwaterkrokodil en een python. Deze hebben we uitgebreid geknuffeld (zie foto's).
Dat waren alle belevenissen weer in het chille Cairns. Next stop: Alice Springs. En vanuit hier naar het mooie Uluru en omgeving. Helaas zijn we dan in het midden van de woestijn en zullen we dus niet bereikbaar zijn tot 14 september (wanneer we weer in de bewoonde wereld aankomen).
Heel veel liefs,
Rick en Rowin